Το ταγκό της Βαστίλης

Παρίσι, Γενάρης-Ιούνης 1985, Βαστίλη. Κάθε νύχτα ένας τύπος, ονόματι Όσκαρ, κολλάει στους τοίχους μια αφίσα που απεικονίζει ένα θύμα άγριων βασανιστηρίων. Ο Βικτόρ Μπλενβίλ, ο φωτογράφος-συλλέκτης της υπό κατεδάφιση περιοχής της Βαστίλης, συναντά ένα βράδυ τον παράξενο αφισοκολλητή. Ο φόβος και η βία έχουν δώσει ραντεβού… Πρελούντιο σε μια σειρά από «ατυχήματα», εξαφανίσεις και δολοφονίες, με θύματα Αργεντίνους εξόριστους, φίλους του Βικτόρ και θαμώνες του Λα Μπόκα, ενός καμπαρέ ταγκό στην οδό Ροκέτ. Στο Μπουένος Άιρες ξεκινά η δίκη των στρατιωτικών που ήταν στην εξουσία από το 1976 έως το 1984, των υπεύθυνων για τις φρικαλεότητες που κατάγγειλαν οι Μάνες της Πλατείας του Μάη. Στο Παρίσι απλώνονται φήμες, εικασίες και υποψίες… Για κάποιο «Τάγμα Θανάτου», μια ομάδα δολοφόνων που ήρθε να εξοντώσει μερικούς ενοχλητικούς μάρτυρες… Η πλατεία της Βαστίλης, κατεστραμμένη από τις μπουλντόζες, τα ψέματα, οι αρνήσεις, η ντροπή, το πάθος για τη ζωή, τα πτώματα στη σειρά και οι άδικοι θάνατοι… μέσα σε όλα αυτά υπάρχει υλικό για κάτι περισσότερο από ένα θλιμμένο ταγκό.

Jean-François Vilar (Συγγραφέας)

Ο Jean-François Vilar (αληθινό όνοµα Patrick Yves André Zabel) γεννήθηκε το 1947 στο Παρίσι και πέθανε στην ίδια πόλη το 2014 από καρκίνο του πνεύµονα. Θεωρείται ένας από τους σηµαντικότερους συγγραφείς του néo-polar µυθιστορήµατος. Στα έργα του αναµειγνύει θέµατα όπως η µυστική πόλη, η φωτογραφία, η τέχνη και η λογοτεχνία (ιδίως ο σουρεαλισµός), η ιστορία και οι επαναστάσεις (1789, 1917, 1968). Υπήρξε τροτσκιστής ακτιβιστής, ηγέτης των Comités de défense des appelés (CDA), που συντονίζονταν από έναν υπόγειο µηχανισµό της Ligue Communiste, η οποία µετονοµάστηκε σε LCR τον Σεπτέµβριο του 1973. Από το 1976 έως το 1981, ήταν µόνιµος δηµοσιογράφος της εβδοµαδιαίας εφηµερίδας Rouge, όπου εργάστηκε µαζί µε τον Ντανιέλ Μπενσαΐντ (Daniel Bensaϊd) και τράβηξε πολλές φωτογραφίες από τις διάφορες δραστηριότητες του LCR.
Το 1981 παραιτήθηκε από τη Rouge και το LCR. Άνεργος, σκεφτόταν να γράψει ένα νουάρ
µυθιστόρηµα (δήλωνε: «Ποτέ δεν µου άρεσε η αστυνοµική λογοτεχνία, αυτό που µε ενδιαφέρει είναι η λογοτεχνία των παραβατών»), όταν, τον Αύγουστο του 1981, είδε την προκήρυξη ενός διαγωνισµού στο περιοδικό Télérama. Έτσι, έγραψε το πρώτο του µυθιστόρηµα Είναι πάντα οι άλλοι που πεθαίνουν (Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων 2022), το οποίο κέρδισε το Grand Prix du roman noir Télérama το 1982. Ακολούθησαν έξι ακόµα µυθιστορήµατα, αρκετά διηγήµατα, ιστορίες για παιδιά και νέους και άλλα.

(Πηγή: “Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων”, 2024)

 

Βάσω Νικολοπούλου (Συγγραφέας)

Η Βάσω Νικολοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στo Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris IV), όπου έκανε και το μεταπτυχιακό της στις Νεοελληνικές Σπουδές. Γυρίζοντας στην Ελλάδα ασχολήθηκε με την Εκπαίδευση Ενηλίκων, χώρο στον οποίο εργάζεται μέχρι σήμερα.
Έχει μεταφράσει πολλούς Γάλλους λογοτέχνες (Marcel Proust, Patrick Modiano,
Marguerite Duras, Herve Guibert κ.ά.) και έχει δημοσιεύσει επιστημονικές μελέτες,
κείμενα και κριτικές.

 

Νίκη Καρακίτσου – Dougé (Μεταφραστής)