Το ταξίδι ενός αθώου

“Στα όνειρά μου επιστρέφω στο χρόνο και γυρίζω πίσω στο Άγιον Όρος. Ξαναγίνομαι ένας δεκαεννιάχρονος φοιτητής, χαμένος στο πουθενά, και φοράω τα ράσα. Κάθομαι μόνος μου στην είσοδο του κελλιού μου και ξαφνικά εμφανίζονται πλήθος μοναχοί. Έρχονται από το μονοπάτι, περνώντας μέσα από τα βουνά. Σηκώνομαι για να τους ξεναγήσω στο κελλί. Τους πηγαίνω στο παρεκκλήσι. Προσκυνάμε τις εικόνες. Εκεί τους δείχνω το σημείο πίσω από το ξύλινο τέμπλο, στο ιερό, όπου ο Γέροντας κόλλησε με κερί μια τούφα από τα μαλλιά μου. Ξαφνικά συναντώ τον αρχιγραμματέα μου στην Ιερά Κοινότητα, με το μαύρο γένι. Είναι αδύνατος, αυστηρός, αγέρωχος. “Εξακολουθώ να ονειρεύομαι. Τώρα είμαι μόνος στο κελλί μου. Αυτό είναι ένα ερείπιο. Το ταβάνι λείπει, τα απομεινάρια του κατεστραμμένου κτίσματος παντού. Πανύψηλα ντουβάρια. Παράθυρα πουθενά. Θέλω να βρω ένα παράθυρο, να τ’ ανοίξω, να δω τι υπάρχει έξω από αυτά τα χαλάσματα. Ξαφνικά ανακαλύπτω ότι είμαι τελείως γυμνός. Τα χέρια μου είναι δεμένα με χοντρό σκοινί, πίσω στην πλάτη. Πού να πάω τώρα, γυμνός και δεμένος;” “Το ταξίδι ενός αθώου” είναι μια περιπλάνηση στα μονοπάτια της ψυχής, μια σπαρακτικά ειλικρινής, συναρπαστικά αποσπασματική, λυρική ψυχογραφία. Ποιητικός, μελωδικός, σοκαριστικός αλλά ποτέ χυδαίος, διασκεδαστικός, τρυφερός, ο Νικόδημος μας καλεί να επισκεφτούμε τη γυμνή ψυχή με τα άνθη και τα αγκάθια της. Να γνωρίσουμε την παλέτα του καλλιτέχνη, με τα ζωηρά αλλά και τα σκοτεινά της χρώματα. Να συνθέσουμε, μέσα από τις βιωματικές ψηφίδες που μας προσφέρει, το πορτρέτο της καρδιάς του. Ένα βιβλίο που λούζει με κοσμικό φως η “λάμψη της αγνότητας”.