Το τελευταίο κορίτσι

Φθινόπωρο του 1986. Ο ∆ιονύσης Έξαρχος υπηρετεί στο Τµήµα Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής, έχοντας µόλις προαχθεί σε υπαστυνόµο Α. Βρίσκεται σε δεκαήµερη άδεια και αναχωρεί για τη νότια Πελοπόννησο, σκοπεύοντας να απολαύσει τις παραλίες της µε την εντούρο µηχανή του. Φτάνοντας στο χωριό Συράγγελο της Μάνης, γνωρίζει τυχαία έναν χωρικό, τον Αργύρη, τη γυναίκα του και τη µοναχοκόρη τους Σοφία. Το Συράγγελο, µια ανδροκρατούµενη µικρή κοινωνία, βρίσκεται σε πλήρη µαρασµό µετά το νέο κύµα αστυφιλίας. Όταν ανακαλύπτουν το πτώµα του Αργύρη σε έναν ελαιώνα, όλα δείχνουν ότι αυτοκτόνησε. Ο ∆ιονύσης, όµως, υποψιάζεται ότι τον δολοφόνησαν και ζητά από την υπηρεσία του να αναλάβει τη διερεύνηση της υπόθεσης. Παράλληλα θα αναπτύξει µια ιδιαίτερη σχέση µε την κόρη του θύµατος, που ζει εσώκλειστη και αποµονωµένη. Σύντοµα ακόµα δύο πρόσωπα-κλειδιά θα δολοφονηθούν και το µυστήριο θα εµπλέξει και τη Σοφία, εγκλωβίζοντας αναπόφευκτα τον ∆ιονύση στο ηθικό δίληµµα της κάλυψης ή µη ενός πιθανού ενόχου. Το τελευταίο κορίτσι είναι ένα αστυνοµικό µυθιστόρηµα που εµπνέεται από την προσπάθεια µιας νεαρής κοπέλας να απαγκιστρωθεί από την ασφυκτική κοινότητα όπου ζει. Ταυτόχρονα, ανατέµνει τον κοινωνικό χάρτη της επαρχιακής Ελλάδας στη δεκαετία του ’80 και ανασύρει τις βαθύτερες αιτίες που σταδιακά τα επόµενα χρόνια υπέσκαψαν και µόλυναν το υπέδαφος µιας, ηθικά κυρίως, καταχρεωµένης χώρας.

Γιάννης Ξανθόπουλος (Συγγραφέας)

Ο Γιάννης Ξανθόπουλος (γεν. 1958) σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήµιο Αθηνών και σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηµατογράφου της Ευγενίας Χατζίκου. Το 2006 έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε την πρώτη του µεγάλου µήκους ταινία µε τίτλο 5 λεπτά ακόµα και το 2009 ακολούθησε η δεύτερη µεγάλου µήκους ταινία του µε τίτλο Όλα θα πάνε καλά, που γνώρισαν µεγάλη εµπορική επιτυχία. Το 2017 ανέβηκε το θεατρικό έργο του Το ζευγάρι της χρονιάς στο Θέατρο του Νέου Κόσµου σε δική του σκηνοθεσία. Το τελευταίο κορίτσι (Τόπος 2022) είναι το πρώτο του µυθιστόρηµα. (Πηγή: “Εκδόσεις Τόπος”, 2022)