Αναμφισβήτητα, η μόνη βεβαιότητα της ζωής μας είναι ο θάνατος. Αν και συνδέεται άρρηκτα με τη ζωή ως απόληξή της, επισύρει τον αγκυλωτικό φόβο. Διαχρονικά και ποικιλότροπα έχουν διατυπωθεί πλήθος απόψεων και θεωριών από θρησκείες, φιλοσόφους, συγγραφείς και ερευνητές, στην προσπάθεια να καταπραΰνουν ή να εξαλείψουν αυτόν το φόβο. Απ’ τους Πυθαγόρειους, το Σωκράτη, τον Πλάτωνα -μέσω του διαλόγου «Φαίδων»-, τον Αριστοτέλη, τον Επίκουρο, μέχρι και τους νεότερους που ακολούθησαν τα βήματά τους, όπως ο Carl Jung.
Είναι εύλογα τα ερωτήματα που τίθενται για εκείνη την ενορατική στιγμή της μετάβασης. Όταν φτάσεις στο «Τελευταίο ξέφωτο» του φθαρτού και «ξεκαθαρίσει» εντελώς το σκιώδες τοπίο της ανθρώπινης ύπαρξης, τότε θα σοφιστείς ή θα δειλιάσεις; Πώς θα διαχειριστείς την επερχόμενη, μεγάλη ήττα; Με ποιόν τρόπο θα ομαλοποιηθεί η όδευση στην άγνωστη διάσταση του απερίγραπτου και πώς θα καθυποτάξεις την τραγική αίσθηση της απόγνωσης που σε κατακλύζει; Είναι ικανό το ανώτερο πνεύμα να δομήσει μια ιδεατή κατάσταση και να ισορροπήσει, ούτως ώστε να οδηγηθεί, έστω, σε μια ακροβασία συγκερασμού, ή ακόμη και να προηγηθεί μια «Νέκυια»;
Ίσως, το έργο να τιτλοφορείτο διαφορετικά, δανειζόμενο το σκεπτικό του Σωκράτη στο «Φαίδωνα», «Αναμένοντας το δαίμονά μου» , ή « Ατενίζοντας τον Πήγασο» που παραδίδει τις ψυχές των ποιητών στις ανοιχτές παλάμες του Θεού.
Παναγιώτης Κ. Γεωργακόπουλος (Συγγραφέας)
Ο Παναγιώτης Κωσταντίνου Γεωργακόπουλος γεννήθηκε στη Ζαχάρω του νομού Ηλείας το 1962 και σπούδασε στη Σχολή Ικάρων, στο τμήμα Ιπταμένων. Υπηρέτησε την Πολεμική Αεροπορία, επί σειρά ετών, σε αεροδρόμια πρώτης γραμμής ως πιλότος και εκπαιδευτής μαχητικού αεροσκάφους, σε θέσεις διοίκησης και επιτελείου. Από το 2013 είναι απόστρατος, με το βαθμό του Αντιπτεράρχου και ζει το μεγαλύτερο διάστημα στην Αθήνα.Τα τελευταία χρόνια είναι πρόεδρος του συλλόγου των Φίλων και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ‘’Λαογραφικού και Εθνολογικού Μουσείου Μάνου και Αναστασίας Φαλτάιτς’’ που βρίσκεται στη Σκύρο, όπου μέσω αυτού αναπτύσσονται ευρύτερες πολιτιστικές συνεργασίες με άλλα ιδρύματα και φορείς, όπως και ποικίλες κοινωνικές δράσεις, οι οποίες συμβάλουν στην ισχυροποίηση της εθνικής μας ταυτότητας, μέσω της διατήρησης και ανάπτυξης της ιστορικής και πολιτισμικής συνείδησης.
