Το υπέρτατο μυστικό του κόσμου

Ο Ερμής, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και οι άλλοι φιλόσοφοι, που άνθισαν σε διαφορετικές εποχές, οι οποίοι εισήγαγαν τις τέχνες, ειδικότερα δε εξερεύνησαν τα μυστικά της κατώτερης Δημιουργίας, όλοι αυτοί αναζήτησαν με ζήλο ένα μέσο δια του οποίου το σώμα του ανθρώπου θα μπορούσε να προφυλαχθεί από την φθορά και να προικιστεί με αθανασία. Σ’ αυτούς δόθηκε η απάντηση ότι δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί ν’ απολυτρώσει το θνητό σώμα από τον θάνατο, αλλά ότι υπάρχει Ένα Πράγμα που μπορεί να καθυστερήσει την φθορά, ν’ ανανεώσει την νιότη, και να επιμηκύνει λίγο την ανθρώπινη ζωή (όπως συνέβη με τους Πατριάρχες). Διότι ο θάνατος επέπεσε ως τιμωρία επί των πρώτων πατέρων μας, του Αδάμ και της Εύας, και δεν θ’ απομακρυνθεί ποτέ από τους απογόνους τους. Συνεπώς, οι πιο πάνω φιλόσοφοι, και πολύ άλλοι, αναζήτησαν αυτό το Ένα Πράγμα με πολύ μόχθο, βρήκαν δε ότι αυτό το οποίο προφυλάσσει το ανθρώπινο σώμα από την διαφθορά, και παρατείνει την ζωή, συμπεριφέρεται, σε σχέση με τ’ άλλα στοιχεία, σαν να έμοιαζε με τους Ουρανούς. Απ’ αυτό συμπέραναν ότι οι Ουρανοί είναι μία υφή υπεράνω των Τεσσάρων Στοιχείων. Κι ακριβώς όπως οι Ουρανοί, σε σχέση με τ’ άλλα στοιχεία, θεωρούνται ως η πέμπτη ουσία.

Philippus Theophrastus Paracelsus (Συγγραφέας)

Philippus Theophrastus Paracelsus (1493 – 1541). Γεννήθηκε στο καντόνι Schwyz της Ελβετίας και το όνομά του ήταν αρχικά Philipp Auroleus Theophrast Bombast von Hohenheim. Μετά από χρόνια σπουδών και περιπλανήσεων εργάστηκε ως γιατρός στο Ζάλτσμπουργκ και στο Στρασβούργο, μέχρι που έγινε το 1527 αστίατρος και καθηγητής στη Βασιλεία (Ελβετία). Μετά από διενέξεις το 1528 με την ιατρική σχολή του πανεπιστημίου, άρχισε ο Παράκελσος περιοδείες στα γερμανόφωνα κράτη, Γερμανία, Αυστρία και Ελβετία, όπου απέκτησε ευρύτατη φήμη, λόγω των επιτυχημένων ιατρικών τεχνικών του. Κύριος λόγος της επιτυχίας του ήταν ότι χρησιμοποιούσε ως φάρμακα, αντί για φυτικές ουσίες, χημικά παρασκευάσματα. Στις δημοσιεύσεις του καταφερόταν ο Παράκελσος ενάντια στην Ιατρική του Γαληνού και ευνοούσε ένα θεμελιώδη εκσυγχρονισμό της ιατρικής επιστήμης. Τα κυριότερα ιατρικά του συγγράμματα αφορούσαν τη σύφιλη και τη θεραπεία της, τις επαγγελματικές ασθένειες των ανθρακορύχων, τη χειρουργική, τη θεραπεία των τραυμάτων, τα ιαματικά λουτρά κ.ά. Επειδή η ιατρική διδασκαλία του Παράκελσου περιείχε αστρολογικά, αλχημιστικά και μαγικά στοιχεία, είναι μέχρι σήμερα η σημασία του ως ιατρού και φυσιοδίφη αμφισβητούμενη.