Το υπεραρσενικό

Οι εταίρες έκαναν πρώτες την εμφάνισή τους. O στρατηγός κατά πόδας. Και μετά ο Bαθύβιος. ― Τι σημαίνουν όλες αυτές οι ανοησίες; ήταν η πρώτη κουβέντα του γιατρού. Χωρίς να δώσει σημασία στα απορημένα και ενοχλημένα νεύματά του, ο Μαρκέιγ εξήγησε τι ήθελε απ’ αυτόν. Το όλο θέμα ήταν απλώς –«απλώς!», έκανε ο Bαθύβιος– να προσπαθήσει να εποπτεύσει οποιαδήποτε απόπειρα που θα έκανε κάποιος «Ινδιάνος» να καταρρίψει μέσα στη μεγάλη σάλα του Λιράνς το ρεκόρ που «δόξασε τόσο ο Θεόφραστος» σε διάστημα δύο μερόνυχτων. H μεγάλη σάλα, όπου για την περίσταση είχε τοποθετηθεί ένα ανάκλιντρο, είχε επιλεγεί όχι για τις διαστάσεις της, αλλά γιατί φωτιζόταν από το γυάλινο μάτι στην πόρτα μιας διπλανής κάμαρας, πράγμα που επέτρεπε την παρακολούθηση των όσων έμελλαν να διαδραματιστούν. Σε αυτό το καταφύγιο, που είχε διαμορφωθεί σε μπουντουάρ, ο Bαθύβιος θα είχε εκτός αυτού τη δυνατότητα να διαπιστώσει, με οποιεσδήποτε εξετάσεις θεωρούσε αυτός αναγκαίες, την αυθεντικότητα του πειράματος.

Alfred Jarry (Συγγραφέας)

O Alfred Jarry (1873-1907), συγγραφέας του “Ουμπού” και του “Υπεραρσενικού”, υπήρξε βασική επιρροή για αμέτρητους δημιουργούς, από τον Apollinaire, τον Duchamp και τον Artaud μέχρι τον Joyce, τον Queneau και τον Ionesco. Κατά τον Andre Breton, “η λογοτεχνία, ξεκινώντας από τον Jarry, μετατοπίζεται επικίνδυνα σε εδάφη ολισθηρά… Και πάλι ξεκινώντας από αυτόν η διαφοροποίηση ανάμεσα στην τέχνη και την ζωή διαμφισβητήθηκε μέχρις ότου εκμηδενίστηκε τελείως”.
Γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας από το Λαβάλ της Γαλλίας, ο Ζαρί σκιαγράφησε τον κυρ-Υμπύ στα δεκαοκτώ του χρόνια, οπότε μετακινήθηκε στο Παρίσι και εντάχθηκε στις λογοτεχνικές συντροφιές που απάρτιζαν ο Γκιγιόμ Απολινέρ, ο Τουλούζ Λοτρέκ, η Γερτρούδη Στάιν κ.ά. Μια από τις σημαντικότερες μορφές της παρισινής avantgarde, ο Αλφρέντ Ζαρί, πέθανε το 1907, στα τριάντα επτά του χρόνια, διάσημος ήδη για τη ριζοσπαστική του γραφή και τον αναρχικό του βίο και πολιτεία.

 

Ιουλία Ραλλίδη (Μεταφραστής)