Το χάρισμα της Βέρθας

“Mε αγαπάς;” “Σε αγαπώ”. “Από παλιά;” “Nαι. Από παλιά”. “Θα σκεφτείς κάτι καλό για μένα; Έχει χώρο στο μυαλό σου για μένα; “Θα είναι ζεστά; Θα είναι σαν μαμά;” Εκλιπαρεί ο άνθρωπος για μια στάλα παραμυθιού, για ένα ελάχιστο ίχνος συγκάλυψης. Καμουφλάζ. Κι όμως, δεν μπορεί. Δε γίνεται. Θα υπάρξει κάτι άλλο, κάποιος άλλος τρόπος. “Πώς να το ζητήσω;” “Θα δεις”. “Θα μπορέσω να το βρω;” “Θα μπορέσεις”. “Μέσα στις ιστορίες που γράφω;” “Ναι”. “Μου λες αλήθεια;” “Όχι”. Η Βέρθα ζει και μεγαλώνει σε μια ανήσυχη πόλη. Μια πόλη που φοβάται τον εαυτό της και ονειρεύεται μια άλλη ζωή για τους προγόνους και τα παιδιά της. Κανένας δε γνωρίζει για το φάντασμα του μικρού αδερφού της, που κάθε τόσο την επισκέπτεται. Αγκαλιάζονται. Λένε μυστικά. Στα χέρια της πληθαίνουν τα σημάδια, μικρά κατακόκκινα αστεράκια. Το κορίτσι αυτό έχει ένα μαγικό χάρισμα: μαντεύει αυτό που θα γίνει στο μέλλον και συγκρατεί στη μνήμη του πράγματα από καιρό ξεχασμένα. Η κυρία Μιράζ, η δασκάλα ζωγραφικής στο σχολείο, φέρνει τη Bέρθα σε επαφή με ένα ισχυρό αντίδοτο: την τέχνη και τις παράξενες ζωές των ζωγράφων. Ο Μπαλτίς, ο Κάσπαρ Φρίντριχ, ο Μαγκρίτ, ο Καραβάτζιο, η Αλοΐζ, ο Ντάργκερ έρχονται να μεταμορφώσουν τη ζωή και την πόλη της.