Το χρυσάφι και η κατάρα της ερήμου

Η αγάπη ανάμεσα στον Ουχαγιάντ, τον νεαρό Τουαρέγκ, και την καθαρόαιμη Μάχρι καμήλα του δεν είναι μόνο μια σχέση αλληλεξάρτησης που εξυπηρετεί την επιβίωση μέσα στο ερημικό τοπίο. Είναι μια ξεχωριστή σχέση επικοινωνίας και συντροφικότητας. Οι περιπέτειες και οι δοκιμασίες τους διαδέχονται η μία την άλλη, με σκηνικό τη λιβυκή Σαχάρα, την εποχή της εισβολής των Ιταλών στον Βορρά και της εξάπλωσης του λιμού στον Νότο της χώρας. Οι δυο τους, κυνηγημένοι από τις απρόβλεπτες περιστάσεις και τη φυλή του Ουχαγιάντ, φτάνουν στις σπηλιές του Τζάμπαλ αλ Χασάουνα με τις πετρόμορφες σκηνές κυνηγιού των “αρχαίων αγίων”. Ο Ιμπραχίμ αλ Κούνι αφηγείται μοναδικά τη ζωή των Τουαρέγκ, νομάδων της ερήμου, και μας ταξιδεύει στα μεγάλα άδεια τοπία, εκεί όπου η άμμος συναντά τον ορίζοντα για να σχηματίσουν ένα απέραντο κενό, εκεί όπου η έρημος γίνεται η άλλη όψη της πραγματικότητας. Οι αρχαίοι μύθοι, ο μυστικισμός του Ισλάμ, η φιλοσοφία των Σούφι, η μεταφυσική, ο ρωσικός υπαρξισμός, αποτελούν κυρίαρχα μοτίβα στη λογοτεχνία του μεγάλου Λίβυου συγγραφέα. “Το χρυσάφι και η κατάρα της ερήμου” είναι το πρώτο έργο του που μεταφράζεται στα ελληνικά.