Το όνειρο των ηρώων

Μπουένος Άιρες, 1927. Το καρναβάλι τελειώνει και ο Εμίλιο Γάουνα πιστεύει ότι έχει ζήσει τη σημαντικότερη εμπειρία ολόκληρης της ζωής του. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν θυμάται, παρά μόνο αμυδρά και εν μέρει, τι ακριβώς έχει ζήσει. Θυμάται να διασκεδάζει με τους φίλους του τριγυρίζοντας στους δρόμους της πόλης. Κι ύστερα να εμφανίζεται μια γυναίκα που φορούσε μάσκα στο πρόσωπο. Και ήταν ντυμένη ντόμινο. Και μετά, θυμάται να ξυπνά, αρκετές ώρες αργότερα, τρομοκρατημένος, στην όχθη μιας λίμνης. Τρία χρόνια αργότερα, ο Γάουνα προσπαθεί να λύσει το μυστήριο με τον μόνο τρόπο που ξέρει: αναδημιουργεί και ξαναζεί την ίδια ιστορία στο ιλιγγιώδες βασίλειο των αναμνήσεων και του κυκλικού χρόνου… Το Όνειρο των ηρώων (1954), ένα «αστυνομικής αντίληψης» μυθιστόρημα, «η ωραιότερη ιστορία του κόσμου», όπως έχει πει ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες –πολύτιμος φίλος του Κασάρες που συνυπέγραψε μαζί του πολλά βιβλία–, εξετάζει διεισδυτικά την ανθρώπινη φύση και τη σημασία που έχουν τα όνειρα και η μνήμη στον τρόπο με τον οποίο ενεργούμε.

Adolfo Bioy Casares (Συγγραφέας)

Ο Αντόλφο Μπιόυ Κασάρες (1914-1999), αργεντινός γαλλικής καταγωγής, γεννήθηκε και έζησε στο Μπουένος Άιρες. Θεωρείται από τους σημαντικότερους λατινοαμερικάνους συγγραφείς, ενώ ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες τον συγκαταλέγει στους μεγαλύτερους συγγραφείς του προηγούμενου αιώνα. Έγραψε επτά μυθιστορήματα: “Η εφεύρεση του Μορέλ”, 1940, “Σχέδιο διαφυγής”, 1945, “Το όνειρο των ηρώων”, 1954, “Ημερολόγιο του πολέμου των χοίρων”, 1969, “Ύπνος στον ήλιο”, 1973, “Οι περιπέτειες ενός φωτογράφου στη Λα Πλάτα”, 1985, και “Ένας άνισος πρωταθλητής”, 1993, και πολύ περισσότερα διηγήματα, που εκδόθηκαν στις συλλογές: “Η συνωμοσία των ουρανών”, 1948, “Η πλευρά της σκιάς”, 1962, “Ο μέγας Σεραφείμ”, 1967, “Ο ήρωας των γυναικών”, 1978, “Εξωφρενικές ιστορίες”, 1986, “Η ρώσικη κούκλα και άλλες ιστορίες”, 1990, κ.ά. Με το στενό του φίλο, Μπόρχες, συνυπέγραψαν -είτε με τα πραγματικά τους ονόματα, είτε με πομπώδη ψευδώνυμα, προϊόντα παιγνιωδών συνδυασμών προγονικών τους επωνύμων (Ονόριο Μπούστος Ντομέκ, Μπ. Σουάρες Λιντς)- σενάρια, ανθολογίες, αστυνομικές ιστορίες και σπαρταριστές σάτιρες του μοντερνισμού. Δύο χρόνια μετά το θάνατο της αγαπημένης του συντρόφου, της Αργεντινής διηγηματογράφου και ποιήτριας Silvina Ocampo (1903-1993), κυκλοφόρησε η πολύχρονη αλληλογραφία τους, ένα εντυπωσιακό “φρέσκο” του πνευματικού Μπουένος Άιρες (“Ταξιδεύοντας”, 1996). Ο Κασάρες τιμήθηκε με το Ανώτατο Βραβείο της Εταιρείας Αργεντινών Συγγραφέων (SADE), το 1975, με το παράσημο της Γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής, το 1989, και με το βραβείο Μιγκέλ ντε Θερβάντες το 1991.

 

Νίκος Πρατσίνης (Μεταφραστής)

Ο Νίκος Πρατσίνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Αποφοίτησε από το Χημικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης. Παρακολούθησε σπουδές Πορτογαλικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στη Λισσαβόνα και, επιστρέφοντας το 1991 στην Ελλάδα, παρακολούθησε μονοετές σεμινάριο διερμηνείας. Εργάζεται ως μεταφραστής και διερμηνέας (ισπανικά, πορτογαλικά και αγγλικά), είναι μέτοχος της εταιρίας COM Ν. Πρατσίνης-Κ.Ζησίμου ΟΕ, Διερμηνεία-Μετάφραση και έχει διδάξει επί σειρά ετών μετάφραση στην Ελλάδα και το εξωτερικό (ΕΚΕΜΕΛ, ABANICO, Ελληνοαμερικανική Ένωση, Πανεπιστήμιο της Malaga).
Έχει μεταφράσει στα πορτογαλικά Καβάφη και Σεφέρη και το 1995 έλαβε το Πρώτο Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας για μετάφραση μέρους του έργου του Καβάφη στα πορτογαλικά σε συνεργασία με τον J. M. Magalhaes, από τις εκδόσεις Relogio d’ Agua με τον τίτλο “Konstandinos Kavafis: Poesias e Prosas”.
Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Ισπανιστών και έχει συνεργασθεί με ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά.