Το όπιο του λαού – Μια ανορθόδοξη προσέγγιση

Ο Πέτρος Τατσόπουλος εκλαμβάνει όλες τις θρησκείες ως θεσμοθετημένες θεωρίες συνωμοσίας. «Φανταστείτε», γράφει, «μια κοινωνία να πιστεύει ότι ελέγχουν την ανθρωπότητα εξωγήινες σαύρες –μια θεωρία συνωμοσίας πολύ της μόδας αυτόν τον καιρό στις Ηνωμένες Πολιτείες– και όποιον δεν συμμερίζεται αυτή την κοινή πίστη να τον στέλνει κατευθείαν στο τρελάδικο. Πριν σπεύσετε να καγχάσετε με τον εν λόγω παραλογισμό, αναλογιστείτε ότι οι συντριπτικά περισσότερες θρησκείες, τόσο οι πολυθεϊστικές όσο και οι μονοθεϊστικές, δεν υπερτερούν σε αληθοφάνεια ούτε υστερούν σε τερατολογίες». Σε έναν κόσμο όπου τα «διαπιστευτήρια παραλογισμού» είναι πλέον απαραίτητα προκειμένου να λάβεις μέρος σε οιαδήποτε δημόσια συζήτηση «κοινής λογικής», εν προκειμένω επιχειρείται μια παράτολμη όσο και ανορθόδοξη προσέγγιση στο «τελευταίο μεσαιωνικό κατάλοιπο»: Την πολυπλόκαμη διείσδυση της θρησκείας στη σύγχρονη κοινωνία. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον επιθανάτιο ρόγχο του σκοταδισμού ή με τη θριαμβευτική επιστροφή του ύστερα από την ορθολογική αναδίπλωση; Άλλοτε με βιτριολικό χιούμορ και άλλοτε με βλάσφημη διάθεση, σταθερά απέναντι στην πολιτική ορθότητα των ημερών, ο συγγραφέας δίνει απρόβλεπτες απαντήσεις σε ενοχλητικές ερωτήσεις. Όπως σκωπτικά σημειώνει ο ίδιος: «Επαφίεμαι στην καλή πίστη του αναγνώστη και, εάν σκεφτείτε την ειρωνεία του πράγματος, είναι μάλλον και η μοναδική πίστη στην οποία επαφίεμαι». Η αλήθεια είναι πως τόσο η αγάπη όσο και το μίσος, τόσο η συγχώρεση όσο και η εκδίκηση, τόσο τα πιο ποταπά ένστικτα όσο και τα πιο υψηλά ιδανικά είναι σύμφυτα στα γονίδιά μας και καθόλου δεν επηρεάζονται μακροπρόθεσμα από τα νάματα της όποιας θρησκείας· απεναντίας, οι θρησκείες συχνά χρησιμεύουν ως τροχαλίες για να ανυψώσουμε τόσο τον καλύτερο όσο και τον χειρότερο εαυτό μας.

Πέτρος Τατσόπουλος (Συγγραφέας)

Ο Πέτρος Τατσόπουλος γεννήθηκε στο Ρέθυμνο τον Δεκέμβριο του 1959. Σπούδασε οικονομικά και πολιτικές επιστήμες. Εργάστηκε ως ασκούμενος κοινωνικός λειτουργός, συν-σεναριογράφος (Οι απέναντι [1981] του Γιώργου Πανουσόπουλου, Υπόγεια διαδρομή [1983] του Απόστολου Δοξιάδη), δημοσιογράφος, σύμβουλος εκδόσεων και παρουσιαστής πολιτιστικών εκπομπών στη δημόσια και στην ιδιωτική τηλεόραση: “Πνεύμα αντιλογίας” (ΕΤ-1, 1999-2000), “Μεγάλοι Έλληνες-Ελευθέριος Βενιζέλος” (ΣΚΑΪ, 2009), 1821 (ΣΚΑΪ, 2011), “Μπρα ντε Φερ” (Action 24, 2014). Μαζί με τον Κώστα Μουρσελά, τον Γιώργο Σκούρτη και τον Αντώνη Σουρούνη μετείχε στο “Παιχνίδι των Τεσσάρων” (1998). Έχει δημοσιεύσει είκοσι βιβλία. “Ανάμεσά τους: Οι ανήλικοι” (1980), “Το παυσίπονο” (1982), “Η καρδιά του κτήνους” (1987 – μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Ρένο Χαραλαμπίδη το 2005), “Η πρώτη εμφάνιση” (1994), “Τιμής ένεκεν” (2004), “Η καλοσύνη των ξένων” (2006), “Νεοέλληνες” (2007), “Ο Σίσυφος στο μπαλκόνι” (2009 – Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), “Το βιβλίο για τα βιβλία” (2010), “Ήμουν κι εγώ εκεί” (2016), “Γκαγκάριν” (2016). Διηγήματα και μυθιστορήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, τουρκικά και τσεχικά. Μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων την περίοδο 2001-2003, υπό την προεδρία του Βασίλη Βασιλικού, και βραχύβιος αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου το 2010. Τον Μάιο του 2012 εκλέχτηκε βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετείχε στην ελληνική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία στο Συμβούλιο της Ευρώπης (2012-2013). Από τον Ιανουάριο του 2014 έως το τέλος της ίδιας χρονιάς ήταν ανεξάρτητος βουλευτής. Έχει δύο παιδιά, τον Γιάννη και τη Δανάη.