Τραγωδίες πολέμου – Κραυγές ενάντια στη βία

Το βιβλίο αυτά είναι γέννηµα προσωπικών αναµνήσεων και διηγήσεων, συγγενών ενός παιδιού που αποφάσισε να τα καταγράψει στα µεταγενέστερα χρόνια. Είναι κατά κύριο λόγο µια ιστορία της οικογένειάς µου, µε επίκεντρο απίστευτες σήµερα τραγωδίες που συνέβησαν κατά τους τελευταίους µήνες της Κατοχής. Είναι η ιστορία µίας φτωχής αγροτικής οικογένειας, που δεν είχε συµµετοχή στις πολιτικές αντιπαλότητες της ανώµαλης εκείνης εποχής. Τα µέλη της, κέρδιζαν τη ζωή τους παλεύοντας την γη µε τα χέρια τους. Αναφέρονται όµως και στο δράµα χιλιάδων άλλων ανθρώπων, µε παρόµοια κοινωνικά χαρακτηριστικά που κατά τον ίδιο τρόπο, βρέθηκαν αντιµέτωποι µπροστά στην άλογη βία και πλήρωσαν το ίδιο τίµηµα. Τα κείµενα αυτά δεν γράφτηκαν για να εγείρουν εξάψεις και να ενδυναµώσουν φανατισµούς παρελθόντων εποχών. Πιστεύω ότι οι Έλληνες, που ανά τους αιώνες προσέφεραν περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο λαό στον πολιτισµό του κόσµου, θα πρέπει να συνεχίσουν την ιστορική τους πορεία ενωµένοι. Μόνο εάν επιτύχουν σ’ αυτό το στόχο, θα µπορέσουν να υπάρχουν ως λαός και να συµβάλλουν περισσότερο στην ηµέρωση του ανθρώπινου κτήνους. Για την επιτυχία της προσπάθειας αυτής, που θα πρέπει κάποτε να γίνει πανανθρώπινη, είναι αναγκαίο να αναγνωρίσουµε τις παρεκτροπές της ανθρώπινης συµπεριφοράς, από όπου κι αν προέρχονται. Οι παρεκτροπές αυτές, έστω κι αν είναι µεµονωµένα γεγονότα, δίνουν ένα µάθηµα που είναι απόλυτα χρήσιµο, για να µην επαναληφθούν ποτέ στο µέλλον. Είναι έργο των ιστορικών του µέλλοντος η συλλογή, η σύνταξη και η σύνθεση όλων όσων συνέβησαν την εποχή εκείνη, για την ακριβή αποτίµηση των γεγονότων και την συµµετρική απεικόνιση της ιστορίας χωρίς παραµορφώσεις.

Νικόλαος Πατρώνας (Συγγραφέας)

Ο Νικόλαος Πατρώνας σπούδασε ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης από όπου αποφοίτησε το 1965. Από το Δεκέµβριο του 1968 ζει στις Ηνωµένες Πολιτείες της Αµερικής όπου µετέβη για µετεκπαίδευση. Ειδικεύτηκε στον τοµέα της Ακτινολογίας µε υπο-ειδίκευση στην νευροακτινολογία.
Κατά την διάρκεια της σταδιοδροµίας του εργάστηκε σε διακεκριµένα Πανεπιστήµια των Ηνωµένων Πολιτειών (university of Chicago and Georgetown university) όπου σταδιακά ανήλθε στη βαθµίδα του τακτικού καθηγητή.
Το 1996 διορίστηκε διευθυντής νευροακτινολογίας στο Ακτινολογικό τµήµα του Εθνικού Ιδρύµατος Υγείας των ΗΠΑ (National Institutes of Health) και παρέµεινε εκεί µέχρι την συνταξιοδότηση του το 2016.
Το ερευνητικό του έργο εστιάστηκε στην µελέτη της φυσιολογίας και εσωτερικής ανατοµικής αρχιτεκτονικής των οργάνων του σώµατος και στις αποκλίσεις που παρατηρούνται στις διάφορες παθήσεις χρησιµοποιώντας σύγχρονες απεικονιστικές µεθόδους. Συνεργάστηκε µε πολλούς ερευνητές από όλο το κόσµο και µαζί τους δηµοσίευσε περίπου 350 εργασίες σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά. Οι αναφορές στις εργασίες αυτές υπερβαίνουν τις 32,000.
Καθ’ όλη την µακρά απουσία του διατήρησε στενούς επαγγελµατικούς δεσµούς µε Έλληνες συναδέλφους και συνέβαλε στην εκπαίδευση Ελλήνων νέων γιατρών που εργάστηκαν στο ΝΙΗ. Το 2006 του απονεµήθηκε ο τίτλος του επίτιµου µέλους της Ελληνικής Ακτινολογικής Εταιρείας και το 2011 έγινε επίτιµος διδάκτορας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών. Ο ίδιος και η οικογένεια του επιστρέφουν στον τόπο τους ανελλιπώς κατά τα τελευταία 50 χρόνια για τις θερινές τους διακοπές.
Το αφήγηµα “Τραγωδίες Πολέμου” γράφτηκε στη µνήµη συνανθρώπων µας που χάθηκαν µέσα στη δίνη του πολέµου.

(Πηγή: “Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη”, 2023)