Τρεις ελληνικοί μύθοι

Ο Michael Meschke, εξέχουσα φυσιογνωμία του σουηδικού πολιτισμού εδώ και πολλές δεκαετίες με την τεράστια προσφορά του στο θέατρο, πρόσφατα συγκινεί και ως συγγραφέας. Όποιος είχε το προνόμιο να παρακολουθήσει παραστάσεις του, στη Σουηδία ή στο εξωτερικό, στο πλαίσιο της ελληνικής, της ιαπωνικής ή της ινδονησιακής κουλτούρας, ξέρει ότι το όνομά του είναι μυθικό σε όλο τον κόσμο. Από πολύ νωρίς ο Meschke μαγεύτηκε από τη ζωντάνια του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, τη διαχρονικότητα και την οικουμενικότητά του, καθώς και από το γεγονός ότι το θέατρο αυτό κρατά άσβεστο το ενδιαφέρον από γενιά σε γενιά, σε όλους τους πολιτισμούς, σε όλες τις μορφές και σε όλα τα είδη τέχνης, ακόμα και στην πιο μακρινή γωνιά της βόρειας Ευρώπης. Ο Meschke, ένας από τους καλλιτέχνες που πιστεύουν πως η ελληνική κληρονομιά είναι το λίκνο κάθε δημιουργικής έκφρασης, είναι ένας δημιουργός στενά δεμένος με την Ελλάδα. Εδώ και πολλά χρόνια, με μεγάλη επιτυχία πρωτοστάτησε στην πολιτισμική ανταλλαγή ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Σουηδία. Παρουσίασε στην Ελλάδα παραστάσεις του και παρουσίασε στη Σουηδία Έλληνες καλλιτέχνες, όπως, μεταξύ άλλων, τη Δόμνα Σαμίου, τον Ευγένιο Σπαθάρη, τον Γιάννη Χουβαρδά. Ο Michael Meschke γκρεμίζει τα σύνορα. Κάνει θέατρο με ηθοποιούς και θέατρο με μαριονέτες, μερικές φορές ακόμα και στην ίδια παράσταση. Το βιβλίο αυτό μιλά για όλα τα παραπάνω. Ανάμεσα στα πιο τολμηρά επιτεύγματα του Meschke, ένα έργο που επαινέθηκε από τους κριτικούς και το κοινό, είναι ο θρύλος του Οιδίποδα και της γενιάς του, μια παράσταση όπου ο Meschke χρησιμοποιεί μαριονέτες, μάσκες και ηθοποιούς, βασισμένος σε κείμενα του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Sture Linner (πρώην καθηγητής ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλας) Περιέχονται τα κεφάλαια: – Η τέχνη της μαριονέτας: πολλές τέχνες. Η γέννηση της μαριονέτας: από την ιδέα στην πραγματοποίηση – Η Ελλάδα του χθες: η πολιτισμική ανταλλαγή, ομοιότητες – “Αντιγόνη”, 1977: προετοιμασία, το μπουνράκου, έρευνες: Θήβα, η παραγωγή: το κεφάλι – τα μάτια – το σώμα – η τεχνική – το μάθημα του Γιόσιντα, η παράσταση: σκηνική διάταξη – οι ηθοποιοί – η φωνή για μαριονέτες – η μουσική – οι σιωπές – η ερμηνεία – πολυσύνθετοι χαρακτήρες – τα κοινό – Στοκχόλμη – “Οδυσσέας ή ο θρύλος της θάλασσας”, 1978: Θέατρο για παιδιά, ανάλυση, η παραγωγή: σκηνική διάταξη – οι μαριονέτες – τα σώματα – ο θίασος – η σκηνοθεσία – η μουσική – τα φώτα, είστε έτοιμοι; – “Ο θρύλος του Οιδίποδα”, 1980: Ένα πρόβλημα, προσαρμογή, δουλεύοντας με ηθοποιούς, σκηνική διάταξη, σκηνογραφία – κοστούμια – μάσκες, η κατάργηση των συνόρων, μια ξεχωριστή πρόκληση, συμπεράσματα – Επίλογος