Τρεις ιστορίες

Οι Τρεις ιστορίες, το τελευταίο έργο που δημοσίευσε ο Γκυστάβ Φλωμπέρ αποτελούν ένα αριστουργηματικό τρίπτυχο. Στην Απλή καρδιά ο Φλωμπέρ αφηγείται την ιστορία της Φελισιτέ, μιας φτωχής υπηρέτριας στη γαλλική επαρχία του 19ου αιώνα, που αγαπάει διαδοχικά έναν άντρα, τα παιδιά της κυρίας της, έναν ανιψιό της, έναν γέροντα που φροντίζει κι έπειτα τον παπαγάλο της. Στον Άγιο Ιουλιανό ένας παθιασμένος κυνηγός έρχεται αντιμέτωπος με τη βία που ασκεί και οδηγείται στη μετάνοια. Στην Ηρωδιάδα ο χορός της Σαλώμης στο πολυτελές συμπόσιο του Ηρώδη, όπου όλες οι πολιτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις της εποχής έρχονται στην επιφάνεια, οδηγεί στον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Βαπτιστή. Στις Τρεις ιστορίες διαπλέκονται μια όψη της κοινωνίας του Φλωμπέρ, ο μεσαιωνικός θρύλος και η ανασυγκρότηση του παρελθόντος· εδώ συμπυκνώνονται οι καλλιτεχνικές ιδέες και η συγγραφική του μέθοδος: η εμμονική αναζήτηση για την ορθή λέξη, την ηχητική αρμονία και ένα ύφος που «θα έχει το ρυθμό του στίχου, την ακρίβεια της επιστημονικής γλώσσας, τον βαθύ κυματιστό ήχο του βιολοντσέλου και τη λάμψη της φωτιάς».

Gustave Flaubert (Συγγραφέας)

Ο Γουσταύος Φλωμπέρ γεννήθηκε το 1821 στη Ρουέν και σπούδασε νομικά στο Παρίσι. Η αποτυχία στις εξετάσεις, οι συχνές κρίσεις επιληψίας και προπάντων η βαθιά του επιθυμία να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία, δεν του επέτρεψαν να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Έζησε μακριά από το θόρυβο της πρωτεύουσας, κοντά στη μητέρα και στην αγαπημένη ανιψιά του, με πολύ λίγα διαλείμματα στην ασκητική ζωή που είχε επιλέξει: δύο μεγάλα ταξίδια και κάποιες μικρές επισκέψεις στο Παρίσι, για να βλέπει τους φίλους τους: τον Γκωτιέ, τον Τουργκιένιεφ, τον Ταιν, τον Ρενάν, τη Γεωργία Σάνδη. Γενναιόδωρος με τους ομοτέχνους του, αφοσιωμένος στους ανθρώπους που αγάπησε, θυσίασε τη μικρή περιουσία του για να στηρίξει τους συγγενείς του και πέθανε πάμπτωχος το 1880. Εκτός από την περιπετειώδη σχέση του με τη Λουίζ Κολέτ -που έμεινε στην ιστορία λιγότερο για τα ποιήματά της και περισσότερο για το θυελλώδες ταμπεραμέντο και τους έρωτές της με διάσημους συγγραφείς- ο Φλωμπέρ φύλαξε πιστά τον ανεκπλήρωτο έρωτα των δεκαέξι χρόνων του για την κυρία Σλέσινγκερ, και τον αποθανάτισε στην “Αισθηματική αγωγή” (1869).

 

 

Τιτίκα Δημητρούλια (Μεταφραστής)

Η Τιτίκα Δημητρούλια γεννήθηκε στο Βόλο και σπούδασε κλασική, νεοελληνική, γαλλική φιλολογία, μετάφραση και νέες τεχνολογίες στην Αθήνα (ΕΚΠΑ, Πάντειο) και στο Παρίσι (Sorbonne-Paris IV). Είναι Καθηγήτρια Θεωρίας και Πράξης της Μετάφρασης στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, μεταφράστρια και και κριτικός λογοτεχνίας. Διευθύνει με τον Κ.Γ. Παπαγεωργίου το περιοδικό Τα Ποιητικά.