Τρεις όροφοι

Ο Αρνόν Λεβανόνι είναι αγριωπός και κτητικός. Η αγάπη του για την Όφρι, τη μεγάλη του κόρη, τον βγάζει εκτός εαυτού. Όταν υποψιάζεται πως ο γείτονάς του την έχει κακοποιήσει σεξουαλικά, τον στέλνει στο νοσοκομείο. Μπαίνει σε μεγαλύτερους μπελάδες όταν η εγγονή του γείτονα απειλεί να τον εκδικηθεί. Ο ίδιος μένει σε μια ήσυχη γειτονιά με την οικογένειά του. Από πάνω τους μένει, με τα δυο παιδιά της, η “χήρα” Χάνι Ντορόν, της οποίας ο άντρας λείπει συχνά σε επαγγελματικά ταξίδια. Ο κουνιάδος της, κυνηγημένος από τους πελάτες του και την αστυνομία, ζητάει καταφύγιο στο σπίτι της. Στον τελευταίο όροφο μένει μια πραγματική χήρα: η δικαστίνα Ντβόρα Έντελμαν. Συνταξιούχος πλέον, προσπαθεί να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή, συμμετέχοντας σε ένα κίνημα διαμαρτυρίας. Θα καταφέρει όμως να επανασυνδεθεί με τον γιο της; Η Χάνι Ντορόν θα ξεπεράσει τα προβλήματά της; Ο Αρνόν θα σώσει τον γάμο του; Οι Τρεις όροφοι του κτηρίου αντανακλούν το τριμερές ψυχαναλυτικό μοντέλο του Φρόυντ. Ο Εσκόλ Νεβό, ο πλέον δημοφιλής συγγραφέας της νεότερης γενιάς στο Ισραήλ, ακτινογραφεί τις ψυχώσεις της μεσαίας τάξης και μας χαρίζει ένα σαρωτικό μυθιστόρημα. “Ο Εσκόλ Νεβό είναι ένας συναρπαστικός αφηγητής που δίνει στον αναγνώστη μια ευρεία και σύνθετη εικόνα της ισραηλινής κοινωνίας”. ΑΜΟΣ ΟΖ “Μια τρομακτική αλληγορία πάνω στους βαθύτερους φόβους μας και το βαρύ τίμημα που πληρώνουμε για τον εγωισμό που μας τυφλώνει. Στο μυθιστόρημα Τρεις όροφοι ο Εσκόλ Νεβό είναι καλύτερος παρά ποτέ… Ασκεί δριμεία κοινωνική κριτική και μας την παρουσιάζει μέσ’ από τη σκληρή απεικόνιση των μεσοαστών. Εδώ δεν υπάρχει συμπόνια, ούτε εγκαρδιότητα, ούτε χάδια. Όμως ακριβώς γι’ αυτό πρέπει να διαβάσετε το καινούργιο του βιβλίο…” Yedioth Ahronot “Υπάρχει μια σπάνια τόλμη σ’ αυτό το μυθιστόρημα, ένα θάρρος που δεν σταματά μπροστά στην προσωπική έκθεση… Σ’ αυτό το βιβλίο ο Εσκόλ Νεβό ασχολείται με τη σκοτεινή πλευρά του Ισραηλινού γονέα, κάθε γονέα… Μέσω της γλυκύτητάς του αυτός ο ικανότατος συγγραφέας επιστρατεύει ένα πλήθος εσωτερικές φωνές που είναι βυθισμένες στη μοναξιά, τη ματαίωση και την ενοχή, φωνές που πρέπει πλέον ν’ ακουστούν παντού”. Haaretz