Τ’ απαγορευμένα και τα επιλήψιμα

Το 1855 πρωτοεκδίδονται Τα Άνθη του Κακού. Με την έκδοση της συλλογής, ο Μπωντλαίρ από τους ομότεχνούς του έτυχε θερμής (υ)αποδοχής, ωστόσο μέσα σε δύο μέρες επενέβη το υπουργείο Εσωτερικών και παρέπεμψε σε δίκη τον εκδότη Πουλέ-Μαλασσί αλλά και τον ποιητή για προσβολή της δημόσιας αιδούς και των χρηστών ηθών. Δημόσιος κατήγορος ορίζεται ο Ερνέστ Πινάρ, που έξι μήνες πριν, στο δικαστήριο της Ρουέν, είχε εξαπολύσει κατηγορίες εναντίον της Μαντάμ Μποβαρύ του Φλωμπέρ. Το δικαστήριο του Παρισιού καταδικάζει τον ποιητή και τους εκδότες του βιβλίου, τους επιβάλλει χρηματικές ποινές και διατάζει την απάλειψη έξι ποιημάτων. Πρόκειται για τα περίφημα έξι «απαγορευμένα» ποιήματα: «Λέσβος», «Κολασμένες γυναίκες», «Η Λήθη», «Σε κάποια πολύ εύθυμη», «Τα Στολίδια», «Οι Μεταμορφώσεις της Αιματορουφήχτρας», στα οποία ανιχνεύουμε πολλά τυπικά μπωντλερικά μοτίβα: ερωτευμένες γυναίκες, επιθυμία θανάτου, ανέφικτο της αγάπης, λήθη, σαδισμός, φιληδονία. Αυτά τα ποιήματα μαζί με όλα εκείνα που στην εποχή τους θεωρήθηκαν επιλήψιμα και για τα οποία κατηγορήθηκε ο ποιητής, συμπεριλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση. Συνολικά 32 ποιήματα. Η συλλογή κοσμείται με σχέδια του Κώστα Ευαγγελάτου.

Charles Baudelaire (Συγγραφέας)

O Charles Baudelaire γεννήθηκε στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1821. Σε ηλικία έξι χρονών πεθαίνει ο πατέρας του και η μητέρα του ξαναπαντρεύεται τον Jacques Aupick κι αυτό χαλάει την ήρεμη ζωή του. Η οικογένεια μετακομίζει στη Λυών το 1832 και επιστρέφει στο Παρίσι το 1836. Ο Κάρολος παραμένει εσωτερικός στη Λυών στο κολέγιο Louis-le-Grand, από όπου αποβάλλεται για απειθαρχία, αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να αποφοιτήσει το 1839. Mόνο η λογοτεχνική εργασία τον ενδιαφέρει. Ο ακράτητος δανδισμός του ανησυχεί την οικογένειά του, που τον στέλνει κοντά σε έμπιστό της καπετάνιο να κάνει τον γύρο του κόσμου, μήπως και συνετισθεί. Μετά τα νησιά Maurice, και Βourbon, διασχίζει τις Ινδίες. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, το 1842, συνδέεται με τη Jeanne Duval. Συναντά τους Balzac, Nerval, Theophille Gautier, Theodore de Bauville. Δεν καταφέρνει να εκδώσει τα πρώτα του άρθρα και δημιουργεί τέτοια χρέη, που τον οδηγούν σε καταδίκη το 1844 (σε ηλικία 24 χρόνων) -κάτι που δεν συγχωρεί στη μητέρα του, παρά μόνο μετά το θάνατο του στρατηγού Jacques Aupick το 1857.
Δημοσιεύει τα πρώτα του έργα στο “Salon de 1845”, “Salon de 1846”, – La Fanfarlo- 1847, συνεργάζεται με τα περιοδικά “Τintamarre”, “Corsaire-Satan”, “Messager”, “Monde literaire”, “Artiste”, με ποιήματα και ποικίλα δοκίμια.
Από το 1851 αρχίζει να μεταφράζει Edgar Poe. Το 1857 εκδίδει τα “Άνθη του κακού” όπου έξι από αυτά στηλιτεύονται από τη δικαιοσύνη.
Η υγεία του είναι εύθραυστη αλλά η λογοτεχνική του δραστηριότητα μεγάλη. Κατά τη διαμονή του στο Βέλγιο επιδεινώνεται η υγεία του, μαζί με τις ατυχίες του. Στην επιστροφή μαζί με τη μητέρα του στο Παρίσι, πεθαίνει τον Αύγουστο του 1867 σε ηλικία 46 ετών.

 

Κώστας Ευαγγελάτος (Εικονογράφος)

Ο Κώστας Ευαγγελάτος είναι ζωγράφος, εικαστικός performer και θεωρητικός της σύγχρονης τέχνης. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ζωγραφική και αισθητική θεωρία της σύγχρονης τέχνης στο Μανχάτταν τής Νέας Υόρκης (University The New School) στις τάξεις τού Allen David και της Pearl Ehrlich. Από το 1986 έως το 1993 ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής της γκαλερί DADA στην Αθήνα, ενώ το 1990 ίδρυσε την ομάδα τέχνης Art Studio “EST”. Παράλληλα με τη ζωγραφική έχει ασχοληθεί διεθνώς με την Performance, Body Art, Happening και Mail-art. Έχει παρουσιάσει ενότητες έργων του σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ρότζεστερ, Νέα Υόρκη, Αρέτσο, Αβινιόν, Σαντιγί, Παρίσι, Γλασκώβη, Άμστερνταμ, Λευκωσία κ.α. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς εικαστικές συναντήσεις στη Βαρκελώνη, τη Βαρσοβία, τη Σέρατζ, το Γκέτενμποργκ, το Σαντιάγκο, το Μπουένος Άιρες, τη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, την Αμιένη, τη Ρώμη, την Μπολώνια, τη Μόσχα, τη Βοστώνη κ.α. Είναι μέλος επιστημονικών, εκπαιδευτικών και καλλιτεχνικών οργανισμών και από το 1991 του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος. Γράφει ποιήματα από το 1973. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του με τίτλο “Ποιήματα ’73-’75” εκδόθηκε στην Αθήνα το 1975 και επανεκδόθηκε με την προσθήκη νέων ποιημάτων το 1976. Ακολούθησε η έκδοση της ποιητικής σύνθεσης “Η Τολμηρή επίλυση, Α΄ γραφή” το 1977. Το 1978 εκδόθηκε μία σύνοψη ποιητικών αποφθεγμάτων του με τίτλο “Γραφήματα ’77”. Το 1980 κυκλοφόρησε σε έκδοση τέχνης το ποίημά του “Το Δωμάτιο”, που το 1981 μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον Κίμωνα Φράιερ. Μεταξύ φίλων κυκλοφόρησε το 1983 το “Μυθογράφημα”. Το 1993 έγινε μία συνοπτική έκδοση των ποιημάτων του από το 1977 έως το 1984, χρονιά που σταμάτησε να γράφει ποίηση, και κυκλοφόρησε με τον τίτλο “Τετραλογία της υγρασίας”, εκδόσεις Χάος & Κουλτούρα. Το 1996 εκδόθηκε από την Απόπειρα η συλλογή “Οθόνη των ονομάτων”, η οποία περιελάμβανε ανέκδοτα ποιήματά του από το 1977 έως το 1979 (οι “Διαπιστώσεις” α, β, δημοσιεύτηκαν στη Νέα Εστία το 1981, τχ. 1288) και τα ποιήματα που έγραψε το Μάιο του 1994, βασισμένα σε ονόματα φίλων του, κατά την παραμονή του στη μικρή πόλη της Νότιας Γαλλίας Menerbes. Το 1997 εκδόθηκε η Ιδεογραφική σμίλη, με θεωρητικά και κριτικά κείμενά του περί τέχνης, εκδόσεις Συλλογές. Στη “Ροπή της μνήμης” δημοσιεύονται ποιήματα και ρήσεις που έγραψε από το 1996 έως τις αρχές του 1999. Το 2002 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση του ποιητικού του έργου με τίτλο “Αλέα προσομοίων”, ενώ το 2003 εκδόθηκαν ποιήματά του στην αγγλική γλώσσα, “In the Small Mirror” (Πρόλογος: Matthew Jennett. Μεταφράσεις: Al Poulin Jr, Kimon Friar). Τo 2004 κυκλοφόρησε στη γαλλική γλώσσα στο Παρίσι σε αριθμημένη λιθογραφική έκδοση το ποίημά του “Το Δωμάτιο / La Chambre” (Μετάφραση: Benoit Haudrechy). Η συλλογή “Η Ελεγεία των Εκβατάνων” περιλαμβάνει ποιήματα από το 2002 έως το 2006. Στην “Εγκάρσια πτήση” δημοσιεύονται ποιήματα από το 2006 έως το 2010, καθώς και το ομότιτλο με τη συλλογή ποίημα, που η πρώτη γραφή άρχισε το 1992 και ολοκληρώθηκε το 2008. Παράλληλα, έχουν κυκλοφορήσει εκδόσεις τέχνης, λευκώματα και εικαστικά ημερολόγια, που αναφέρονται στο εικαστικό και λογοτεχνικό του έργο, καθώς και θεωρητικά δοκίμιά του περί εικαστικών θεμάτων.

 

Γιώργος Σημηριώτης (Μεταφραστής)

Γεώργιος Σημηριώτης (1878-1964). Ο Γεώργιος Σημηριώτης, αδερφός του Άγγελου Σημηριώτη, γεννήθηκε στο Αδραμύττι της Μικράς Ασίας, μεγάλωσε όμως στη Μυτιλήνη, όπου πέρασε τα μαθητικά του χρόνια και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Στη συνέχεια έφυγε για την Αθήνα, όπου έζησε από το 1898 ως το 1906 και ταξίδεψε στην Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελβετία και τις Η.Π.Α. Στην Αθήνα επέστρεψε το 1916, δημοσίευσε κείμενα σε λογοτεχνικά περιοδικά, εξέδωσε από κοινού με τον αδερφό του Κώστα το περιοδικό Σαλόνι (1924) και ασχολήθηκε με το θέατρο. Μετά από μια σύντομη παραμονή στη Σμύρνη πριν το 1922 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή του. Διευθυντής του Θεατρικού Φοιτητικού Ομίλου και Σύμβουλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1902 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής Τραγούδια, ενώ ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία και τη λογοτεχνική μετάφραση. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γιώργου Σημηριώτη βλ. Παππάς Π.Ν., «Σημηριώτης Γεώργιος», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 21. Αθήνα, Πυρσός, 1933 και Σολωμονίδης Χρήστος Σ., «Σημηριώτης Γιώργος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).