«Ο Νίτσε, στον οποίο ελπίζω να βρω λόγια για πολλά που μένουν βουβά μέσα μου», λέει ο Φρόυντ προσεγγίζοντας αναγνωστικά τον Νίτσε. «Φρόυντ και Νίτσε»: αυτή η σύζευξη έγινε αντιληπτή ήδη από τις απαρχές της ψυχανάλυσης, από τη στιγμή που μάθαμε για τις εκπληκτικές αντηχήσεις του ενός έργου στο άλλο. Πρέπει ακόμη να περάσουμε από την αναλογία στην αντιπαραβολή, μεταφέροντάς τη στο γενικό πλαίσιο της σχέσης του ιδρυτή της ψυχανάλυσης με τη φιλοσοφία και τους φιλοσόφους και εξάγοντας από αυτήν το ιστορικό πλαίσιο της συνάντησής τους. Η σχέση με τον Νίτσε αφορά μέχρι και την ταυτότητα του φροϋδικού προτάγματος, που αναζητά τον ορισμό του βάσει της συνάφειας και της οριοθέτησης ως προς αυτό το προνομιακό φιλοσοφικό πρόταγμα. Αυτό που επιχειρούμε να αποκαταστήσουμε εδώ είναι η ζωντανή συνάντηση του Φρόυντ και του Νίτσε -μέσω των έργων τους, μέσω της συστηματικής αντιπαραβολής των κοινών θεματικών-, ώστε να εντοπίσουμε το διαφορετικό και όσα διακυβεύονται με αυτό: ένστικτο και ενόρμηση, νιτσεϊκή ψυχολογία και φροϋδική ψυχανάλυση, αγάπη και σεξουαλικότητα, ασυνείδητο και συνείδηση, όνειρο και συμβολισμός, νεύρωση και ηθικότητα, κουλτούρα και πολιτισμός, η θεραπεία: η μεταστοιχείωση των αξιών και ο νόμος, η θέληση για δύναμη και η ενόρμηση θανάτου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Ο Νίτσε και ο Φρόυντ όντως επένδυσαν και οριοθέτησαν το ενορμητικό πεδίο με διακριτά όργανα και ετερογενείς αρχές. Κατανοούμε, λοιπόν, το παράδοξο που τους κάνει να συνδιαλέγονται ερήμην τους, μια που η αντίστοιχα γόνιμη σκέψη του ενός και
του άλλου τους έκανε να επενδύσουν με δύο διακριτές ομιλίες το ίδιο κείμενο που προσφέρεται προς σκέψη -επιδράσεις της υλικότητας της ενόρμησης της οποίας το ίχνος εντός της ιστορικής διαλεκτικής επεσήμανε, εξάλλου, ο Μαρξ, όπως δείξαμε προηγουμένως». (Paul-Laurent Assoun)
Paul – Laurent Assoun (Συγγραφέας)
Ροζαλί Σινοπούλου (Μεταφραστής)
H Ροζαλί Σινοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στην Αθήνα και το Παρίσι συγκριτολογία, με ειδίκευση στη δραματολογία. Η διδακτορική της διατριβή πραγματεύτηκε τις μεταγραφές της σοφόκλειας τραγωδίας του Οιδίποδα στη γαλλική δραματουργία από την Αναγέννηση μέχρι και τον 20ό αιώνα, από μυθοκριτική και ψυχαναλυτική σκοπιά. Έχει διδάξει σε διάφορα πανεπιστημιακά τμήματα ιστορία και φιλοσοφία του θεάτρου, πολιτιστική επικοινωνία, θεωρία και ιστορία της λογοτεχνίας. Παράλληλα, έχει μεταφράσει έργα των Ζ. Ντελέζ, Γ. Σταρομπίνσκι, Κ. Μεγιασού, Μπ. Στιγκλέρ, Β. Μπένγιαμιν, Ρ. Κράους, Τ. Τζαντ, Α. Γκριν, Ε. Φρομ, Ντ. Γουίνικοτ, Μ. Κλάιν κ.ά. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται γύρω από την τραγωδία, τη σχέση μύθου και θεάτρου, λογοτεχνίας και ψυχανάλυσης, καθώς και τη λογοτεχνία του φανταστικού. Δημοσιεύει τακτικά κείμενα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και ασχολείται με τη λογοτεχνική κριτική, ενώ παράλληλα έχει δραστηριοποιηθεί και στο πεδίο της θεατρικής πρακτικής.
Πηγή: Εκδόσεις Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
