Φωτεινό άντρο

Ο Μαξ Μπλέχερ έζησε μια ζωή φρικτή: ξεκινώντας τις σπουδές του στην Ιατρική στο Παρίσι, αρρώστησε από τη φοβερή νόσο του Ποτ (φυματίωση των οστών). Στα δεκαεννιά του πολιτογραφήθηκε αμετακλήτως άρρωστος, κάτοικος σανατορίων, και πέρασε το υπόλοιπο του βίου του σχεδόν αποκλειστικά σε οριζόντια στάση, με μακρές περιόδους θεραπείας σε ιαματικά κέντρα στη Γαλλία, την Ελβετία και τη Ρουμανία. Η γραφή απoτέλεσε για τον Μπλέχερ αντιστάθμισμα και, σε μεγάλο βαθμό, θρίαμβο επί της προσωπικής του τραγωδίας. Με τη δημοσίευση των Περιστατικών κέρδισε τον κριτικό έπαινο του «δύστροπου» Ιονέσκο, ενώ υπήρξε δεινός επιστολογράφος-συνομιλητής του Μπρετόν, του Ζιντ και του Χάιντεγκερ. Τα τελευταία χρόνια το έργο του ανακαλύφθηκε εκ νέου και έχει μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Ο δε συγγραφέας θεωρείται σήμερα μείζον σημείο αναφοράς στον νεωτερικό «κανόνα» της Ρουμανίας.

Max Blecher (Συγγραφέας)

Ο Μαξ Μπλέχερ (1909-1938) γεννήθηκε στην πόλη Ρόμαν της Ρουμανίας, γόνος μεσοαστικής εβραϊκής οικογενείας. Πολύ νωρίς (1928) προσβλήθηκε από φυματίωση των οστών και πέρασε το υπόλοιπο του βίου του με μακρές περιόδους θεραπείας σε ιαματικά κέντρα στη Γαλλία, την Ελβετία και τη Ρουμανία. Ασχολήθηκε με διαφορετικά είδη του πεζού λόγου, έγραψε ποίηση, και διατήρησε πλούσια αλληλογραφία με επιφανείς συγγραφείς και διανοητές όπως με τον Μπρετόν, τον Ζιντ και τον Χάιντεγκερ. Τα τελευταία χρόνια, το έργο του ανακαλύφθηκε εκ νέου και μεταφράστηκε στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.

 

Victor Ivanovici (Μεταφραστής)

Ο Βίκτωρ Ιβάνοβιτς γεννήθηκε το 1947 στην Tulcea της Ρουμανίας, από μητέρα Ελληνίδα και πατέρα με ρίζες στην πολυεθνική και πολυπολιτισμική περιοχή της Μπουκοβίνας (κτήση, μέχρι το 1918, της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας).
Έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ελληνικό Λύκειο του Βουκουρεστίου (1962-
66), και στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Λατινογενών, Κλασικών και Ανατολικών Γλωσσών του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου (1966-71). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Malaga, Ισπανίας (1987), και εκπόνησε τη διακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Cluj, Ρουμανίας, σχετικά με το έργο του Gabriel Garcia Marquez (1993). Μεταξύ 1971-84 δίδαξε ισπανική και ισπανοαμερικανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Το 1985, για πολιτικούς λόγους, αναγκάστηκε να εκπατρισθεί, και έκτοτε ζει στην Ελλάδα. Έχει εργασθεί ως καθηγητής στο διδασκαλείο ξένων γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών (1993-) και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του ιδίου πανεπιστημίου, στον κύκλο μαθημάτων με τίτλο: “Οι ‘γλώσσες’ της νεοελληνικής ποίησης” (1995-1997). Διδάσκει Ισπανική Λογοτεχνία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Θεωρία Μετάφρασης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Κριτικού Δοκιμίου (1981) και το Βραβείο Μετάφρασης
(1991) της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας.Το 1999 τιμήθηκε με το ισπανικό
παράσημο “Orden del Merito Civil” (“Τάγμα της αξίας του πολίτου”], “con encomienda” (με βαθμό), για ερευνητική δραστηριότητα.
Είναι μέλος:της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας και της ελληνικής Εταιρείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, της Διεθνούς Εταιρείας Ισπανιστών, καθώς και της Ελληνικής Εταιρείας Ισπανιστών (ιδρυτικό μέλος και πρώην Αντιπρόεδρος). Γνωρίζει ρουμανικά, ισπανικά, ελληνικά, γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, πορτογαλικά, καταλανικά. Γράφει στα ελληνικά, ρουμανικά, ισπανικά και γαλλικά. Επίσης έχει γνώσεις γερμανικής και ρωσικής. Πολλά άρθρα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά και επιστημονικά περιοδικά σε διάφορες χώρες.