Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας

Ο ρεπόρτερ Ραούλ Ντιουκ και ο δικηγόρος του, εφοδιασμένοι με αποφασιστικότητα, κάθε λογής ναρκωτικά και πλαστές κάρτες, μπαίνουν σε μια ανοιχτή Σεβρολέτ και ξεκινούν από το Λος Άντζελες για το Λας Βέγκας, όπου πάνε να καλύψουν δημοσιογραφικά έναν αγώνα ταχύτητας μοτοσικλετιστών. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για ένα ταξίδι αναζήτησης του αμερικάνικου ονείρου στην πόλη που είναι γνωστή ως η βασίλισσα του τζόγου. Κι ενώ βρίσκονται στο απόλυτο ηθικό κενό, βουτηγμένοι στις καταχρήσεις και στην ακολασία, τους αναθέτουν να παρακολουθήσουν μια εθνική συνδιάσκεψη κατά των επικίνδυνων ουσιών. Εκεί, ανάμεσα στα οπλισμένα σαν αστακούς μέλη των σωμάτων ασφαλείας, φλερτάρουν με την καταστροφή. Βουλιάζουν στην παράνοια, στην κοινωνική παραμόρφωση αλλά και στο ξεκαρδιστικό χάος της Αμερικής την εποχή που ο Πρόεδρος Νίξον βρίσκεται ακόμα στον Λευκό Οίκο και η χώρα μετρά τα πτώματα της νεολαίας της στον πόλεμο του Βιετνάμ. Το μυθιστόρημα “Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας”, που πλέον θεωρείται κλασικό έργο της ποπ κουλτούρας, δημοσιεύτηκε αρχικά σε δύο συνέχειες στις σελίδες του περιοδικού Rolling Stone (Νοέμβριος 1971) κι έγινε αμέσως επιτυχία. Το 1998 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Τέρρυ Γκίλλιαμ, με πρωταγωνιστές τον Τζόννυ Ντεπ και τον Μπενίσιο Ντελ Τόρο.

Hunter S. Thompson (Συγγραφέας)

Ευρύτερα γνωστός από το ρηξικέλευθο οδοιπορικό του “Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας” του ΄72, που γυρίστηκε ταινία από τον Τέρι Γκίλιαμ το ʼ98, με τους Τζόνι Ντεπ και Μπενίσιο Ντελ Τόρο, ο Τόμπσον υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους της νέας -ή “γκόνζο”, όπως τη χαρακτήριζε- δημοσιογραφίας στα τέλη της δεκαετίας του ΄60. Η καινοτομία της ήταν ότι ο δημοσιογράφος δεν ήταν απλά παρατηρητής, αλλά συμμετείχε στα γεγονότα και τα κατέγραφε με υποκειμενική ματιά. “Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς σημαίνει ο όρος γκόνζο”, υποστήριζε ο ίδιος, “αλλά αυτό που εννοώ είναι ότι κάθε άρθρο μπορεί να γίνει ένα αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας”. Ο Τόμπσον γεννήθηκε το ΄37 στο Λιούισβιλ του Κεντάκι, εκδιώχθηκε από το Γυμνάσιο και κατατάχθηκε στην αμερικανική Πολεμική Αεροπορία, από όπου απολύθηκε το ΄58. Καθώς κάλυπτε τα αθλητικά για την εφημερίδα της βάσης όσο υπηρετούσε, άρχισε να γράφει σε επαρχιακές εφημερίδες. Παράλληλα, διάβαζε τα βιβλία του Τζακ Κέρουακ και του Έρνεστ Χέμινγουεϊ. “Η λογοτεχνία βασίζεται στα γεγονότα”, συνήθιζε να λέει, “εκτός αν γράφεις παραμύθια για παιδιά”. Απέκτησε φήμη όταν άρχισε να γράφει στο περιοδικό Ρόλινγκ Στόουν για τις υπόγειες καταστάσεις που αργότερα θα οδηγούσαν στο κίνημα της υποκουλτούρας που συντάραξε τις ΗΠΑ. Η συμμορία των Αγγέλων της Κόλασης, τα πειράματα με το LSD, η αποικιοκρατική πολιτική των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, οι περιοδείες του Νίξον καταγράφηκαν στα βιβλία του ως “μια προβοκατόρικη, ενοχλητική και σκανδαλώδης περιγραφή της σκοτεινής πλευράς της Αμερικής”. Πηγαίνοντας πάντα εκεί όπου συνέβαιναν τα γεγονότα, ο Τόμπσον ξυλοκοπήθηκε από τους Αγγέλους της Κόλασης, έζησε άπειρες άγριες νύχτες υπό την επήρεια ουσιών και οδηγήθηκε συχνά στις αίθουσες των δικαστηρίων. “Αν κολυμπάς με καρχαρίες”, έλεγε, “κάποιες στιγμές θα νιώθεις και τα δόντια τους”. Και συνέχιζε: “Δε μου αρέσει να τάσσομαι υπέρ της βίας, των ναρκωτικών, του αλκοόλ και της παραφροσύνης, αλλά εγώ μόνο από αυτά αντλούσα την έμπνευσή μου”. Εκφραστής μιας ολόκληρης επαναστατημένης γενιάς, ο Τόμπσον ήταν περήφανος για το αντιπολεμικό κίνημα του Βιετνάμ. “Διώξαμε τον Λίντον Τζόνσον και μετά τον Ρίτσαρντ Νίξον”, επαίρονταν στις συνεντεύξεις του. “Κάποια στιγμή νομίσαμε ότι κερδίσαμε τη μάχη, ώσπου ήρθε ο Ρίγκαν. Από την εποχή του ξεκίνησε η αποδόμηση όλων όσων θεωρούσαμε κεκτημένα μέχρι τότε. Και οι Αμερικανοί πολίτες αποδείχτηκαν δειλοί και ανόητοι στηρίζοντας τη μετάλλαξη των ΗΠΑ σε παγκόσμιο χωροφύλακα”. Στις 20 Φεβρουαρίου 2005, ο Τόμπσον αυτοκτόνησε στα εξήντα επτά του χρόνια, στο αγρόκτημά του, στα βουνά του Κολοράντο, κοντά στο Άσπεν, όπου ζούσε απομονωμένος τα τελευταία χρόνια.

 

Αλέξης Καλοφωλιάς (Μεταφραστής)