Φύγε από τη γη (Οι άνθρωποι νεκροί…)

Προς όλους τους νέους (Νέοι) Νέοι, Τούτον τον γαλανό πλανήτη, Που σας εδόθηκε για σπίτι, Μη δείτε ως χώμα και νερό, Μα σαν ψηλόκορφο βουνό, Που ο άνθρωπος πρέπει να ανεβεί, Στο νου, στο σώμα, στην ψυχή. Δρόμο δεν έχει να διαβείτε, Μονάχα αυτόν που δημιουργείτε. Σ’ όλη της γης την ιστορία, Άνδρες, γυναίκες και θηρία, Αναζητούνε την κορυφή, Μα εκείνη σβήνει μακρινή. Ξεχάστε όσα σας έχουν πει, Γονείς, δασκάλοι και σοφοί, Γιατί εσείς είστε ζωντανοί, Κι αυτοί ανασαίνοντες νεκροί. Μην περιμένετε δειλοί, Σε γούβα, πλάτωμα, εσοχή, Μα όλοι μαζί τους δρόμους κλείστε, Την ανθρωπότητα κινήστε, Κι όπου φυτέψαν το κακό, Φυτέψτε εσείς φως κι ουρανό… Κανένας άνθρωπος φτωχός, Η γη είν’ το βιός του καθενός. Ο πλούτος λυσσαλέο σκυλί, Που του χρειάζεται λουρί. Γράψτε σε νόμους όλα αυτά, Άνθρωπος κι έθνος, δε χρωστά. Απ’ την κορφή σας προσκαλεί, Η ίδια η πονεμένη γη, Παιδιά μου εσείς, εμένα φτάστε, Όλοι μαζί, και μη φοβάστε

Το Δελφίνι και ο Γλάρος (Συγγραφέας)