Χαρράν

Το νέο μυθιστόρημα του Γ. Μ. μετά το «Σακραμέντο». Το μέλλον που μοιάζει με το σήμερα. Σαν εσχατολογικός κόσμος. Γραφή. «Η ισορροπία των επίπλων βάραινε προς το παρελθόν, διατηρούσαν όμως μια γυαλάδα όχι καταθλιπτική, αφού τα χαρακτήριζε κάποιος βαθμός καλαισθησίας. Στην περίμετρο του δωματίου υπήρχαν τοποθετημένες καρέκλες, όλες της ίδιας κοπής, τακτικά βαλμένες η μια δίπλα στην άλλη για την εξυπηρέτηση των πολυάριθμων συναθροίσεων που, εκτός από τις τετ α τετ συναντήσεις, λάβαιναν χώρα εκεί με σκοπό την επίτευξη υπερφυσικών φαινομένων. »…μετακινήσεις αντικειμένων και παραγωγή ήχων, αιφνίδιες διαβαθμίσεις της φωτεινότητας ή μεταβολές στη θερμοκρασία, ανυψώσεις και αιωρήσεις, φασματικές εμφανίσεις, ακόμη και υλοποιήσεις –τόσο υλικές, που μπορούσαν, εκτός από την όραση, να ικανοποιήσουν και την όσφρηση, ακόμη και την αφή πολλές φορές των πιο δύσπιστων– ήταν κάποια από τα φαινόμενα που εκδηλώνονταν σ’ αυτό το σαλόνι.» Οι ήρωες του Χαρράν υπακούουν στη νομοτέλεια του κόσμου τους· όλοι, εκτός από έναν, που επιστρέφει από την επικράτεια της σιωπής διεκδικώντας το καινούργιο του πρόσωπο.

Γιάννης Μαυριτσάκης (Συγγραφέας)

Ο Γιάννης Μαυριτσάκης φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας, αλλά σύντομα στράφηκε στο θέατρο και αργότερα αποκλειστικά στη συγγραφή θεατρικών έργων. Το 2017 επικεντρώθηκε στην πεζογραφία και έχει εκδώσει από τότε δύο μυθιστορήματα: Σακραμέντο (2020), Χαρράν (2022).
Τα θεατρικά του έργα έχουν παρασταθεί στο Εθνικό Θέατρο (Wolfgang, Vitrioli), στο Φεστιβάλ Αθηνών (Κωλοδουλειά, Μετατόπιση προς το ερυθρό), στο Φεστιβάλ Επιδαύρου (Κρεουργία), σε σκηνές και φεστιβάλ της Ευρώπης.
Το 2013, το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας του απένειμε τη διάκριση Chevalier de l ’Ordre des Arts et des Lettres.
Συμπεριλήφθηκε στην έκδοση του Routledge, Contemporary European Playwrights (2020), ανάμεσα στους Elfriede Jelinek, Peter Handke, Lars Noren, Sarah Kane, Jon Fosse, Mark Ravenhill, Yasmina Reza, Vasilii Sigarev, Marius von Mayenburg και άλλους, σ’ ένα βιβλίο που «παρουσιάζει σειρά σημαντικών συγγραφέων που έχουν αναδιαμορφώσει ριζικά το θέατρο, βρίσκοντας νέους τρόπους έκφρασης της μεταβαλλόμενης φύσης της κοινωνίας και του πολιτισμού της Ευρώπης».