Χορεύοντας με τις σκιές

Η ζωή του Μάνου Λεσπέρη ήταν δύσκολη ως τώρα. Αλλά αυτές οι λίγες μέρες που θα περάσει στην Αθήνα θα είναι οι δυσκολότερες. Είκοσι χρόνια πριν, όταν η μικρή ζωούλα του σφραγίστηκε απ’ τη μεταμόσχευση νεφρού, ο ίδιος δεν κατάλαβε πολλά. Ούτε αναρωτήθηκε ποιος ήταν ο δότης. Κι αργότερα, η μάνα του η Γιολάντα, η ωραία χορεύτρια της Λυρικής, και η γιαγιά του, η γενναία Βάσω, φρόντισαν να ξεχάσει και όσα είχε αντιληφθεί μέχρι τα πέντε του. Τον έριξαν να μεγαλώσει μες στις σκιές της μνήμης. Με αυτή την αποσκευή της καμένης μνήμης, έρχεται απ’ την Αμερική. Η αγωνία που τον πνίγει έχει πηγή συγκεκριμένη: τη ζωή της Γιολάντας, που κρέμεται από μια κλωστή. Αν και βαθιά μέσα του γνωρίζει πως, απ’ τη στιγμή που έγινε ο ίδιος πατέρας, σαν να έχει υποχωρήσει ένα βήμα η μαμά του. Σαν να έχουν υποχωρήσει και οι σκιές. Σκιές που θ’ αρχίσουνε να παίρνουν φως όσο ο Μάνος θ’ αποχαιρετά τη μάνα του. Όσο και η δική της η ζωή, που φάνταζε θριαμβευτική, σιγά σιγά θα δείχνει τα σκιάσματα του πόνου. Όσο ο Φίλιππος Λεσπέρης, ο εξαφανισμένος πατέρας του, αναδύεται απ’ το καλά θαμμένο παρελθόν και μιλά στο γιο του μέσα απ’ το χειρόγραφο ημερολόγιο του ’85, όπου εμφανίζονται οι πιο βαριές σκιές: του εγωισμού και της δειλίας. Κι ο νέος πατέρας θα πρέπει να παλέψει για ν’ αφήσει πίσω του το σκοτεινό παρελθόν, προκειμένου να ζήσει την ενήλικη ζωή του μες στο φως.