Χρυσή ακτή

Φυγή, αναζήτηση, εγκατάλειψη ή αλλαγή τόπου; O ήρωας αφήνει οικογένεια, καριέρα, σπίτι και μιαν ασφαλή ζωή στο κέντρο της Eυρώπης για να επιδιώξει την περιπέτεια στην αντίπερα όχθη. Στο κλασικό αυτό μοτίβο της φυγής ο συγγραφέας ερευνά το κινούν αίτιο της αποσάθρωσης των ανθρώπινων σχέσεων στην εποχή της παγκοσμιοποίησης: απομυθοποίηση της εργασίας, δυσφήμηση της έννοιας της προόδου, επιτάχυνση ανταλλαγών, πολλαπλασιασμός επιλογών. O ευρωπαϊκός ορθολογισμός συγκρούεται με την “υπανάπτυξη” και ο ήρωας του βιβλίου μετεωρίζεται μεταξύ των τόπων, καταναλώνει το γεωγραφικό χώρο και ταλανίζεται μεταξύ ερωτικών σχέσεων, μέχρι να βρει την κάθαρση εκεί όπου λιγότερο την περίμενε. H κυκλικότητα του αφηγηματικού χρόνου τον οδηγεί στις απαρχές και στα αρχέτυπα της ανθρώπινης περιπέτειας, εκεί όπου ίσως η ζωή μπορεί να γίνει τέχνη.