Χωρίς παραλήπτη

Μια νύχτα και μια μέρα φαντάζουν αιώνας σ’ έναν τόπο φυλακής. Η αδιαφορία μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη μίσος. Αρκεί μια μικρή αιτία και τα πάθη φυτρώνουν σαν αγριάδα σε ψυχές που δεν έχουν να χάσουν σπουδαία πράγματα. Οι ζωές των ανθρώπων αποτυπώνονται με σκοτεινά χρώματα σε στιγμές ανυποψίαστες. Κανένας δεν μπορεί να ορίσει πότε μπορεί να ξεσπάσει μια θύελλα. Ένα στοργικό άγγιγμα στις ψυχές των ανθρώπων που ζουν δίπλα μας και μας μοιάζουν. Άνθρωποι που ερωτεύονται, μισούν, αγαπούν, θυμώνουν και, προσπαθώντας ν’ αλλάξουν τη μοίρα τους, ξεπερνούν τα όρια· όρια μιας λογικής πέρα από τους θεσμούς της κοινωνίας.