Ψαρός Ράχτης – Το μονοπάτι μιας ψυχής…

Όταν μικρό παιδί ακούς κάτι το θλιβερό, που συνέβη στον τόπο σου και αφορά στον πνιγμό μιας νέας όμορφης κοπέλας προ πολλών πολλών χρόνων, φυσικό είναι τούτο να αποτυπωθεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου. Το δικό μου άκουσμά, ήταν για μια ομορφοκοπελιά, την Έλλη, όπως ήταν το όνομά της, που πνίγηκε, λέει, στον Ψαρό Ράχτη*. Η παιδική περιέργειά με οδηγούσε στο να ψάξω να μάθω κάτι περισσότερο. Να μάθω το ποια ήταν, το πότε και ακόμα το πώς και το γιατί. Αυτό που εύκολα δινόταν ως απάντηση από τους της ηλικίας του παππού μου, ήταν σχετικά με το πότε. Ήταν, λέει, τα πρώ – τα χρόνια του Μεσοπολέμου. Το ποια ήταν, οι πληροφορίες που έπαιρνα ήταν συγκεχυμένες. Άλλοι έλεγαν ότι ήταν από καλή ράτσα από το χωριό που είχαν κτήματα στα Λάψαρνα. Άλλοι, ότι ήταν κόρη ενός βοσκού από πέρα του Σκοπού τα μέρη, άλλοι άλλα. Πάντως όχι Λαψαρνιώτισσα. Εκείνο που ήταν τελείως ακαθόριστο ήταν ο λόγος του πνιγμού. Η πιο εύκολη απάντηση ήταν ότι είχε έρθει να κάνει μπάνιο, δεν ήξερε καλό κολύμπι, έπεσε στα άπατα νερά, βορεινά του Ψαρού Ράχτη και χωρίς να βρεθεί κάποιος να την βοηθήσει, πνίγηκε. Άλλοι έλεγαν ότι πνίγηκε θεληματικά, γιατί ήταν πολύ ερωτευμένη μ’ ένα ομορφονιό από παρακατιανή ράτσα και οι γονείς της ούτε να το ακούσουν δεν ήθελαν, το να τον κάνουν γαμπρό τους. Έτσι όταν με το ζόρι πήγαν να την παντρέψουν με ένα άλλο παλικάρι, της σειράς τους και παρά την σθεναρή άρνησή της, οι γονείς της επέμεναν, τότε έγινε το κακό. Μια μέρα που ο καιρός είχε τα μπουρίνια του και το κύμα χτυπούσε μανιασμένα και περιέλουζε τα ακρόβραχα του γιαλού, η Έλλη με τον κύρη της κατέβηκαν απ’ το χωριό, για να κόψουν πρωτοφανήσιμα σταφύλια απ’το αμπέλι τους, που ήταν δίπλα στην ακροθαλασσιά, εκεί κοντά στον Ψαρό Ράχτη. Τότε, η Έλλη έκανε αυτό που είχε στο μυαλό της. Την πραγματοποίηση των παρμένων πιά αποφάσεων της. Όταν κάποια στιγμή ο δυστυχής γέρος της κάθισε μ’ ένα γείτονα να κάνουν ένα τσιγάρο, κλέβοντας την προσοχή του η Έλλη με αποφασιστικότητα και γοργό βήμα έφθασε στην ακροθαλασσιά, ανέβηκε με δυσκολία ως την χτυπούσαν τα κύματα στον θαλασσόβραχο “Ψαρό Ράχτη” και βουτώντας στα άπατα του, χωρίς ούτε ο Κέρβερος να προλάβει να την σταματήσει παραβίασε τις πύλες του Άδη… Αυτό αποτέλεσε λίγο πολύ το πρόπλασμα της δικής μου ιστορίας, που το σμίλεψα κατά πως το ήθελε η καρδιά μου και το μυαλό μου και ολοκληρωμένο το κρατάς τώρα στα χέρια σου καλέ μου αναγνώστη, το πόνημά μου αυτό, «ΨΑΡΟΣ ΡΑΧΤΗΣ*, ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΜΙΑΣ ΨΥΧΗΣ…» . [* Βράχος]

Τάκης Χ. Ιορδάνης (Συγγραφέας)

Ο Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης γεννήθηκε στην Άντισσα Λέσβου. Τις εγκύκλιες σπουδές του πραγματοποίησε στην Άντισσα και Μυτιλήνη. Εισήχθη στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο (Μεταλλειολόγος-Μεταλλουργός Μηχανικός) και σπούδασε λαμβάνοντας την υποτροφία «Γεωργίου Βοστάνη» Λέσβου. Ως Μηχανικός και υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστημίου Bath Αγγλίας, ανακηρυχθείς Διδάκτωρ (Ph.D.) της Επιστήμης των Υλικών. Αφ’ ότου γύρισε στην Ελλάδα εργάστηκε στην ΕλληνοΕλβετική εταιρεία «Surveillance» ως Διευθυντής και Εντεταλμένος της Σύμβουλος. Διετέλεσε Πρόεδρος της Μεταλλουργικής Βιομηχανίας Ηπείρου (ΜΒΗ). Υπήρξε Διευθύνων Σύμβουλος της Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων (ΕΒΟ). Εκεί ολοκλήρωσε την επιστημονικο-επαγγελματική του καριέρα. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Bath Αγγλίας, στη ΣΕΛΕΤΕ (τμήμα ξενόγλωσσων φοιτητών) κι αλλού. Εκπόνησε πολλές επιστημονικές εργασίες που δημοσίευσε σε έγκριτα περιοδικά της χώρας και του εξωτερικού. Παράλληλα ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα σε διάφορους επιστημονικο-επαγγελματικούς και κοινωνικούς τομείς. Υπήρξε Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Μεταλλειολόγων-Μεταλλουργών Μηχανικών. Επίσης, μέλος ή και πρόεδρος επί τριακονταετία περίπου, επιστημονικών επιτροπών (Ενέργειας, Ορυκτού Πλούτου, Ανάπτυξης, κ. άλ.) ως και της Αντιπροσωπείας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ), αλλά και μέλος της Μόνιμης Επιτροπής Διαιτησίας του ΤΕΕ. Τέλος, μέλος της Ελληνικής Επιτροπής του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ενέργειας (WEC). Ακόμη υπήρξε πρόεδρος του Συλλόγου των Αντισσαίων της Αθήνας και μέλος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής (ΟΛΣΑ). Σήμερα είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Προβληματισμού και Παρέμβασης για την Ανάπτυξη της Λέσβου «ΠΙΤΤΑΚΟΣ Ο ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ». Από τη δεκαετία του ’70, αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο της Λέσβου, «ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», «ΛΕΣΒΙΑΚΟΣ ΚΗΡΥΞ», «ΕΜΠΡΟΣ» (του οποίου από 15ετίας είναι μόνιμος συνεργάτης), ως και «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» των Αθηνών. Πολλά άρθρα του επίσης έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες των παροικιακών Λεσβιακών Συλλόγων της Αττικής. Στα θέματά του, προβάλει διάφορα προβλήματα της γενέτειράς του νήσου, οικονομικο-κοινωνικοπολιτικού ενδιαφέροντος και παρεμβαίνει προς τους κατά περίπτωση φορείς, προσωπικά, ή μέσω του «ΠΙΤΤΑΚΟΣ Ο ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ» ή και με τη δημιουργία ad hoc επιτροπών αγώνα, προς επίλυσή τους (οδικός άξονας Καλλονής-Σιγρίου, Σπάσιμο του Δήμου Λέσβου, Ηλεκτρενεργειακή κάλυψη της Λέσβου, Λιμάνι του Σιγρίου, κ.άλ.) Διάφορα δημοσιεύματά του ως το ’90, αποτέλεσαν το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Πολιτικές Ιδέες και Κείμενα». Το συγγραφικό του έργο, πέραν των επιστημονικών, δημοσιογραφικών και κοινωνικού ενδιαφέροντος κειμένων, επεκτείνεται και στον τομέα της λογοτεχνίας με αφηγήσεις, πεζογραφήματα, νουβέλες, ακόμη και διηγήματα και είναι αποθηκευμένα στον ηλεκτρονικό του υπολογιστή, με σκοπό την έκδοση τους. Το “Ανάμεσα στο μύθο και στη θύμηση” είναι το παρθενικό του λογοτεχνικό βιβλίο.

(Πηγή: “ΑΩ Εκδόσεις”, 2022)