Ψυχανάλυση και εκπαίδευση

Με ποιο τρόπο η παιδαγωγική και η ειδική αγωγή μπορούν να επωφεληθούν από τις κεκτημένες γνώσεις της ψυχανάλυσης; Για να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση, ο Ζωρζ Μοκό επιχειρεί καταρχάς μια μελέτη της επιθυμίας ως θεμελιώδους στοιχείου της σχέσης των γονέων με τα παιδιά. Υπενθυμίζει ποια είναι τα στάδια της συναισθηματικής εξέλιξης του παιδιού από τη γέννηση έως την εφηβεία, καθώς και τα κεφαλαιώδη στοιχεία του χαρακτήρα που συνεπάγονται: ενσωμάτωση, κτητικότητα, αμφιθυμία ή κυριότητα ή το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, του οποίου οι “αποτυχίες” προκαλούν μεγάλο αριθμό παιδικών νευρώσεων. Η ανάλυσή του τον οδηγεί συνεπώς να προσεγγίσει την παιδαγωγική σχέση από ψυχαναλυτική σκοπιά και να κάνει κατανοητό το ότι ο εκπαιδευτικός μπορεί να επηρεάζει το σύμπτωμα του παιδιού (την ενούρηση, τη δυσλεξία, τη βία, την έλλειψη προσοχής κ.ά.). Σκιαγραφεί επίσης ένα πορτρέτο του καλού εκπαιδευτικού και δείχνει με ποιο τρόπο μπορεί ο ίδιος να προσπαθήσει να απαντήσει στις ανάγκες των μαθητών του.