Ψυχοπαθολογία

Το βιβλίο “Ψυχοπαθολογία” των Kring, Davison, Neale και Johnson καλύπτει με πληρότητα και σαφήνεια τη σύγχρονη θεωρία και έρευνα για την ψυχοπαθολογία, δίνοντας έμφαση στην κλινική πράξη. Οι συγγραφείς προσκαλούν τον αναγνώστη να εξετάσει τις ποικίλες όψεις της ψυχοπαθολογίας και να εκτιμήσει τα ερευνητικά δεδομένα που αφορούν τις ρίζες των ψυχικών διαταραχών όπως και την αποτελεσματικότητα συγκεκριμένων παρεμβάσεων. Η κυκλοφορία του βιβλίου “Ψυχοπαθολογία” των Kring, Davison, Neale και Johnson μου έδωσε ιδιαίτερη χαρά, γιατί παρακολουθώ την πορεία του από την πρώτη έκδοσή του, πριν από τριάντα χρόνια. Θεωρώ ότι η επιλογή για μετάφραση ενός εισαγωγικού εγχειριδίου “Ψυχοπαθολογίας”, τέτοιας εγκυρότητας και εμβέλειας, είναι ό,τι καλύτερο όχι μόνο για τον Έλληνα προπτυχιακό και μεταπτυχιακό φοιτητή ψυχολογίας, αλλά και για όλους τους ειδικούς της ψυχικής υγείας. Το βαρύ φορτίο της επιμέλειας το φέρουν δύο έγκριτες συνάδελφοι κλινικοί ψυχολόγοι, η Πάτζια Ρούσση και η Ευρυνόμη Αυδή, κι αυτό είναι ευτύχημα και εγγύηση για την ποιότητα της ελληνικής μετάφρασης. Ο τόσο αμφιλεγόμενος χώρος της λεγόμενης “Ψυχοπαθολογίας”, όπου η έγκυρη επιστημονική γνώση έχει να παλέψει με μύθους, προκαταλήψεις και στερεότυπα, είναι πολύ δύσκολο να αποτυπωθεί με τη μορφή ενός εισαγωγικού εγχειριδίου. Παρ’ όλα αυτά, οι συγγραφείς του το πέτυχαν, γεγονός που φαίνεται από την ευρεία αποδοχή και τις μεταφράσεις του σε άλλες γλώσσες. Το βιβλίο αυτό εξελίσσεται, δεν έχει στατικό χαρακτήρα. Απόδειξη είναι η δέκατη έκδοσή του, εμπλουτισμένη με νεότερα δεδομένα και προβληματισμούς, όπου η εμπειρικά τεκμηριωμένη έρευνα συμπληρώνεται με την κλινική πρακτική. Ένα ακόμη μεγάλο προσόν του είναι ότι αποτελεί ένα πλήρες διδακτικό εγχειρίδιο. Γραμμένο από ακαδημαϊκούς δασκάλους που ξέρουν πώς να μεταφέρουν την έγκυρη επιστημονική γνώση, ακόμη και στον αναγνώστη που για πρώτη φορά έρχεται σ’ επαφή με αυτές τις νέες έννοιες. Έτσι, τα οργανωτικά παραδείγματα, η παράθεση κλινικών περιπτώσεων, οι συζητήσεις, οι προβληματισμοί και ο έλεγχος των γνώσεων οδηγούν με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια στη γνώση της “Ψυχοπαθολογίας”. Η σχετική ελληνική βιβλιογραφία είναι σίγουρο ότι θα εμπλουτιστεί. Εύχομαι να δώσει αυτή η γνώση ώθηση για καλύτερη κατανόηση αυτών που είναι… διαφορετικοί. Όπως επίσης να προβληματίσει κι αυτούς που καλούνται να δουλέψουν μαζί τους. Α. Καλαντζή – Αζίζι, καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών