Ψυχοπαθολογία του λόγου και της γλώσσας

Η παρούσα πραγματεία αφορά κατεξοχήν στην Ψυχοπαθολογία του Λόγου και της Γλώσσας με ιδιαίτερη έμφαση στη Δυσλεξία όπως αυτή εκδηλώνεται στο πολυγλωσσικό περιβάλλον της νέας εποχής και σε συνάρτηση με τους Τρόπους Μάθησης (Learning styles) που χαρακτηρίζουν το κάθε παιδί. Γίνεται, μεταξύ άλλων, λόγος για συσχετίσεις της γλώσσας με βασικές γνωστικές παραμέτρους που εδρεύουν στον εγκέφαλο, δηλαδή με ανώτερες νοητικές ικανότητες όπως είναι η σκέψη, η μνήμη, η δημιουργικότητα κ.τ.λ., αλλά και με άλλες μορφές έκφρασης του ανθρώπου όπως είναι η επικοινωνία, το χιούμορ, ο πολιτισμός, η ιατρική κλινική πράξη, το συναίσθημα κ.τ.λ. Προσδίδεται επίσης έμφαση στο ρόλο του σημερινού εκπαιδευτικού, του λογοθεραπευτή αλλά και άλλων εμπλεκομένων μερών (δηλαδή ειδικών επαγγελματιών στήριξης, γονιών κ.τ.λ.) στην αντιμετώπισή της στο γενικό σχολείο της συμπερίληψης.