ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο Θουκυδίδης ο Ολόρου, Αθηναίος ιστορικός και στρατηγός, «ξυνέγραψε τον πόλεμο Πελοποννησίων και Αθηναίων», «κτήμα ες αιεί», δώρο αιώνιο προς όλους τους ανθρώπους της γης. Αυτό το κατόρθωσε για δύο κυρίως λόγους:
Πρώτο, επειδή αναφέρει από την αρχή τα πραγματικά αίτια του πολέμου: η αληθινή αιτία του πολέμου ήταν ο φόβος των Λακεδαιμονίων από την αυξανόμενη δύναμη των Αθηναίων και επειδή αναζητεί διαρκώς την αλήθεια των γεγονότων, των λόγων και των πράξεων των ανθρώπων, την οποία, όταν τη βρίσκει, δεν την κρατάει για τον εαυτό του, δεν την αποκρύπτει, αλλά τη διαδίδει σε όλους τους πολίτες του κόσμου.
Δεύτερο, επειδή είναι αντικειμενικός, «η κορυφαία μεγαλοφυΐα της αντικειμενικότητας». Ο Θουκυδίδης, μολονότι είναι Αθηναίος, δε συγκαλύπτει τα τραγικά λάθη και τα εγκλήματα των συμπολιτών του, τους κατηγορεί και τους μαστιγώνει αλύπητα. Χτυπά σκληρά τους ηγέτες για την αλαζονεία και την έπαρσή τους και τους χρησμολόγους και τους μάντεις που παρασύρουν με τον προσποιητό λόγο τους το ευμετάβολο πλήθος σε αναίσχυντες αντιδημοκρατικές πράξεις.
Εκτός από αυτές τις σπουδαίες αρετές του ιστορικού, ένας άριστος μελετητής όχι μόνο αναγνώστης του έργου του α) ανακαλύπτει τη σαφήνεια του λόγου του, την καθαρότητα της σκέψης του, τη μοναδική λεπτομερή περιγραφή των συγκρούσεων στην ξηρά και τη θάλασσα β) διαπιστώνει το συναρπαστικό λόγο ανάπτυξης των δημηγοριών του και τις λεκτικές πολιτικές μάχες των γενικών συνελεύσεων γ) περιγράφει, «ζωγραφίζει» το χαρακτήρα, τη συμπεριφορά, το ήθος των ηγετών των τριών πόλεων (Αθήνας, Σπάρτης, Συρακουσών) δ) παρουσιάζει με θαυμαστό τρόπο τις αρετές του αθηναϊκού πολιτεύματος, αλλά και καταγράφει τα μεγάλα εγκλήματα και τη διαβρωτική διαφθορά των δύο μεγάλων πολιτικών παρατάξεων, δημοκρατικών και ολιγαρχικών, τα οποία φανερώνουν ότι ο πόλεμος είναι βίαιος δάσκαλος του ανθρώπου.
Δικαιολογημένα λοιπόν η Ιστορία του Θουκυδίδη παραμένει ένα αιώνιο μάθημα για όλους τους πολίτες, πιο πολύ για τους ηγέτες των χωρών, ένα μάθημα γνώσης του παρελθόντος, για να μπορέσουμε ίσως να δημιουργήσουμε ένα μέλλον ανθρώπινο, ειρηνικό.
ΠΡΟΣΩΠΑ
Σταυριανός Αγοραστός (Συγγραφέας)
Ο Σταυριανός Αγοραστός γεννήθηκε στο Καλαμωτό (Αρχαία Καλίνδοια) Θεσσαλονίκης, αλλά από μικρή ηλικία ζει, εργάζεται και δημιουργεί στην Θεσσαλονίκη.
Άκουσε μαθήματα αρχαίας κλασσικής φιλολογίας και Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ως φιλόλογος πρωτοδίδαξε, δέκα χρόνια σε ιδιωτικά Γυμνάσια-Λύκεια της πόλης μας (“Δελασάλ”, “Ανατόλια”), και μετά την απόλυσή του από το τελευταίο προσλαμβάνεται στη Δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Θεσσαλονίκης (Σ.Ι.Ε.Λ.Θ.) και για πολλά χρόνια Γενικός Γραμματέας του. Τάχτηκε από τότε ενάντια στη “λειτουργία” ιδιωτικής εκπαίδευσης στη χώρα μας, σε όλες τις βαθμίδες της.
Το 1974 ήταν μέλος της Επιτροπής Αγώνα, στην πόλη μας, κατά της Βασιλείας στην Ελλάδα.
Το 1975 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη “Δημοκρατική Θεσσαλονίκη”, με επικεφαλής τον μετέπειτα Δήμαρχο Μιχ. Παπαδόπουλο.
Το 1985 έλαβε μέρος στις βουλευτικές εκλογές ως υποψήφιος βουλευτής στην Α’ περιφέρεια Θεσσαλονίκης συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ. Προσπάθησε -όπως και σήμερα- μαζί με άλλους αγωνιστές για την αληθινή ενότητα όλων των γνήσιων αριστερών δυνάμεων στη χώρα μας (εξοκοινοβουλευτικών και μη).
Στα γράμματα εμφανίζεται το 1973 με την ποιητική συλλογή “Γόρδιος Δεσμός”. Εκδίδονται συνολικά 12 ποιητικές συλλογές του και ένα πολιτικό δοκίμιο. Άρθρα, επιστολές και μελέτες του δημοσιεύονται σποραδικά στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο της χώρας μας.
(Πηγή: “Εκδόσεις Γερμανός”, 2023)
