Όταν το ¨σαν¨ μπήκε στη ζωή μας

Ο ήρωας του μυθιστορήματος, παρά την επιτυχία που βιώνει σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, νιώθει ότι η ζωή του στη μεγαλούπολη έχει φτάσει σε ένα τέλμα. Αναζητώντας, λοιπόν, την ποιότητα και προκειμένου να αποφύγει την απώλεια του εαυτού του, αποφασίζει να τα εγκαταλείψει όλα και να ορίσει μία νέα αφετηρία ζωής στον τόπο των παιδικών του αναμνήσεων, τις οποίες ποτέ δεν είχε αποχωριστεί, ελπίζοντας να τις ξαναζήσει. Θα καταφέρει άραγε να πραγματοποιήσει το όνειρό του; Οι αναμνήσεις του θα σταθούν αντάξιες των προσδοκιών του; Ο Ζητιάνος του Καρκαβίτσα αποτελεί την έμπνευση του συγκεκριμένου βιβλίου, ενώ παράλληλα σε όλο του το περιεχόμενο φωλεύει το αστικό μυθιστόρημα του Γρηγόρη Ξενόπουλου. Μία ιστορία για την εγγενή ανάγκη του ανθρώπου να επιστρέψει σε μία πιο απλή και αθώα ηλικία, μέσα σε μία διαρκή αναζήτηση του βέλτιστου, που όμως δεν έχει πάντα επιτυχή κατάληξη. Ένα βιβλίο που στοχεύει στην ηθογραφική αποτύπωση των ανθρώπων και των σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ τους, αποφεύγοντας σκόπιμα τη χωρική οριοθέτηση των γεγονότων, καθώς η υπόστασή τους δεν περιορίζεται γεωγραφικά, αλλά αποτελεί κοινό σημείο για πολλές περιοχές της ελληνικής επικράτειας.

Μιχαήλ Ράλλης (Συγγραφέας)

Ο Μιχάλης Ράλλης γεννήθηκε το 1977 στα Γιαννιτσά του Νομού Πέλλας, όπου τελείωσε την υποχρεωτική εκπαίδευση. Το 1999 αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Σχολή της Φλώρινας και αφού εκπλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δάσκαλος. Συνειδητοποιώντας ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού δεν πρέπει να περιορίζεται στη σχολική τάξη, αλλά μπορεί να έχει επίδραση σε όλη την κοινωνία ως ένας θεσμός δημιουργίας νέας γνώσης, παρακολουθεί εκπαιδευτικά συνέδρια και ημερίδες, συμμετέχοντας στις Οργανωτικές Επιτροπές τους και δημοσιεύοντας σχετικές εισηγήσεις. Το 2013 παρακολούθησε μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας στις Επιστήμες της Αγωγής με τίτλο: Εκπαιδευτική Ηγεσία και Διοίκηση, όπου και αποφοίτησε το 2015 με βαθμό Άριστα. Το 2017 του απονεμήθηκε με διάκριση ο δεύτερος μεταπτυχιακός τίτλος στις Επιστήμες της Αγωγής με τίτλο: Εκπαιδευτική Τεχνολογία με βαθμό Άριστα. Οι δύο μεταπτυχιακοί του τίτλοι δεν αποτέλεσαν το τέλος στην επαγγελματική του εξέλιξη, αλλά συνέχισε να αναζητά τη γνώση και απαντήσεις σε εκπαιδευτικούς προβληματισμούς, παρακολουθώντας μακροχρόνια επιμορφωτικά σεμινάρια. Το βιβλίο “Το αίμα νερό δε γίνεται(;)” αποτελεί την πρώτη του προσπάθεια να εκφραστεί πιο ελεύθερα, κάτι που δεν ήταν δυνατό κατά τη συγγραφή επιστημονικών εργασιών, χωρίς όμως να απομακρύνεται από τη μεθοδολογία τους. Έτσι, αξιοποιεί την τεχνική της μελέτης περίπτωσης ώστε μέσα από υπαρκτές περιπτώσεις να εξάγει συμπεράσματα και να βοηθήσει τον αναγνώστη να οδηγηθεί στην αυτοβελτίωσή του.