Ahoy adelante

… τα παιδιά είχαν γυρίσει στην αγκαλιά της Μητέρας που κι αυτή ήταν τόσο πονεμένη καθώς ό,τι πάθαιναν τα παιδιά της τα πάθαινε η ίδια. – Ω Μητέρα όλα αυτά τα χρόνια τι πόνο έχεις λάβει από ένα μόνο πλάσμα, τι πόνο αγαπημένη μου! – Adelante τον ξέρεις τον πόνο μου τον έχεις νιώσει σε όλο σου το σώμα σε όλες σου τις πληγές, μέχρι που η φωτιά σε έκαψε αλλά έβγαλε όλη τη βρωμιά του κόσμου από σένα, την φέρεις μαζί σου, μέσα σου καις, είσαι αγνή αγαπημένη μου κόρη Adelante, αγαπημένε μου γιε Ahoy, πάντα, σε κάθε σου εκδήλωση έκανες ό,τι πρέπει να κάνει το παιδί μου. Μια ροή ανέμου με τράβηξε, έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα στη ροή του, ψιθυρίζοντας με δάκρυα να τρέχουν. – Μητέρα οδήγησέ με, δίδαξέ με, πάντα το παιδί σου θα είμαι.

Παύλος Ξένος (Συγγραφέας)