Déjà vu stream

Θυμάμαι, αόριστα πάντα, ένα γυναικείο στήθος που θα μπορούσε να ανήκει στη μία ή την άλλη. Το γδάρσιμο στον τοίχο απ’ την καρέκλα του Σπυρόπουλου, την αφίσα του Σαγκάλ που κλέψαμε εκείνο το βράδυ απ’ το μετρό, τη Νίκη της Σαμοθράκης, τη νύχτα που λάμπαμε σαν πυγολαμπίδες στη λιμνοθάλασσα του Ηραίου. Που δεν κατάφερα ποτέ να ολοκληρώσω ένα δικό σου γυμνό… Διάφορα πράγματα, αλλά καθόλου σχεδόν πρόσωπα, τα έχω βάλει στο σέικερ και τα ’χω κάνει κοκτέιλ. Aλλά περιέργως αναγνωρίζω ακόμα φωνές. Φαίνεται πως οι φωνές δεν ξεχνιούνται, για κάποιο λόγο. Ύστερα ο κόσμος μικραίνει. Είναι μόνο αντικείμενα. Ένα τραπέζι ή κάποια καρέκλα. Σαν ντεκουπαρισμένες φωτογραφίες δίχως φόντο. Σαν τα καβαλέτα που έφτιαξα κάποτε. Τα θυμάσαι; Και ονόματα. Με δυσκολία. Όλα με δυσκολία. Και παντού, μόνο αυτό το γαλακτερό φως που δεν φωτίζει τίποτα, που μ’ εμποδίζει να δω τα χέρια, τα μάτια σου, ή το χρώμα της θάλασσας… Όλα αυτά που συγκροτούνε τον κόσμο και κρατάνε τ’ αστέρια στη θέση τους. Είναι σαν να αιωρούμαι σ’ ένα κενό. Αποφεύγω την ασχήμια βέβαια έτσι· αυτό είναι το μόνο καλό.

Γιάννης Πέτσας (Συγγραφέας)

Ο Γιάννης Πέτσας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Μεταξύ 1981 και 1986 σπούδασε στην ΑΣΚΤ, ζωγραφική με δάσκαλους τους Γιάννη Μόραλη και Δημήτρη Μυταρά και σκηνογραφία με το Βασίλη Βασιλειάδη, απ’ όπου και τιμήθηκε με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών.
Έχει συνεργαστεί με το Υπουργείο Πολιτισμού σε μια σειρά εκθέσεων στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Συνεργάστηκε επίσης στον τομέα των εκδόσεων υπό τον ίδιο φορέα και με την Επιτροπή Υποψηφιότητας Ολυμπιακών Αγώνων.
Το 1992 εκθέτει έργα του για πρώτη φορά στην Αθήνα, στην γκαλερί TITANIUM, όπου δίνει μια ανεικονική ταυτότητα.
Από το 1995, αναζητώντας νέους δρόμους και διαφορετικά εκφραστικά μέσα, η δουλειά του στρέφεται αρχικά στο χώρο με τρισδιάστατες χάρτινες κατασκευές, σ’ ένα είδος υπερβατικού ρεαλισμού.
Παράλληλα με τα εικαστικά ασχολείται με τη συγγραφή. Συγγράφει συνήθως φανταστικά δοκίμια, μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα.
“Το ‘έβδομο’ ανακοινωθέν” αποτέλεσε την πρώτη του εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα.