Moskov Selim (Αγγλικά)

Georgios Vizyenos (1849-1896) is one of Greece’s best-loved writers. “Moskov Selim” is set in Thrace, a corner of Europe where Greece, Turkey and Bulgaria meet. Selim is a Muslim name, yet “Moskov” implies that he is a Russian. Vizyenos’ fascinating and moving story is set during a time of constant wars between Russians and Turks whose outcome would decide the future of south-east Europe: Serbia, Romania and Bulgaria were becoming independent of the Ottoman empire, while Greece was to gain huge territories at the empire’s expense. Although Istanbul would remain in Turkey, it would no longer be the seat of the Ottoman Sultan, who, as caliph, was the leader of the world’s Muslims. Vizyenos’ story evokes a time when Greeks and Turks could share each other’s joys and pains despite the hostile relations between their governments. Listening to the protagonist’s life story, the narrator of “Moskov Selim” discovers that this Turk is a kindred spirit, despite the gulf of nationality and religion that separates them. “Vizyenos brings into question the nature of identity and of reality as constructed by reason and senses”. Roderick Beaton Director, Centre of Hellenic Studies, King’s College London

Γεώργιος Μ. Βιζυηνός (Συγγραφέας)

Ο Γεώργιος Βιζυηνός (1849-1896) ποιητής και πεζογράφος γεννήθηκε στη Βιζύη της Ανατολικής Θράκης. Όταν τελείωσε το δημοτικό, δούλεψε αρχικά στην Πόλη για τρία χρόνια περίπου σ’ ένα ραφτάδικο. Το 1867, με τη βοήθεια του Κύπριου εμπόρου Γιάγκου Γεωργιάδη πήγε στην Κύπρο για να γίνει κληρικός και φοίτησε στην Ελληνική Σχολή της Λευκωσίας. Το 1872 συνόδεψε τον επίσκοπο Κύπρου Σωφρόνιο στο Φανάρι για εκκλησιαστικούς λόγους και γράφτηκε ως ιεροσπουδαστής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Με τη βοήθεια του Φαναριώτη ποιητή Ηλία Τανταλίδη το 1873 τύπωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Ποιητικά. Η συλλογή αυτή συνέβαλε στη γνωριμία του με τον πάμπλουτο Έλληνα Γεώργιο Ζαρίφη που του παρείχε τα οικονομικά μέσα για να ταξιδέψει στην Αθήνα και να γραφτεί στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου. Τον ίδιο χρόνο ο ποιητής κέρδισε στο Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό το πρώτο βραβείο με το ποίημα Κόδρος. Μετά την αποφοίτησή του γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Παν/μίου Αθηνών αλλά προτίμησε να συνεχίσει τις σπουδές του στη φιλοσοφία στο Γκαίτιγκεν της Γερμανίας. Εξακολούθησε να γράφει ποιήματα και πήρε το πρώτο βραβείο στο Βουτσιναίο διαγωνισμό με την ποιητική συλλογή “Άραις, Μάραις, Κουκουνάραις” την οποία μετονόμασε σε “Βοσπορίδες Αύραι”. Από το Μάιο του 1877 μέχρι τον Αύγουστο του 1878 συνέχισε τις φιλολογικές σπουδές του στη Λιψία, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ιστορία της φιλοσοφίας, την αισθητική και την ψυχολογία. Το 1880 άρχισε να γράφει τη διδακτορική του διατριβή με θέμα “Το παιχνίδι υπό έποψη ψυχολογική και παιδαγωγική”. Το 1883 πήγε στο Λονδίνο όπου άρχισε να γράφει τα διηγήματά του με πρώτο “Το αμάρτημα της μητρός μου”. Τα υπόλοιπα είναι: “Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως” (1883), “Ποιος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου” (1883), “Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας” (1884), “Πρωτομαγιά” (1884), “Το μόνον της ζωής του ταξείδιον” (1884), “Διατί η μηλιά δεν έγεινε μηλέα” (1885) και “Ο Μοσκώβ Σελήμ”. Στο Λονδίνο έγραψε και την επί υφηγεσία διατριβή του με τίτλο: “Η φιλοσοφία του Καλού παρά Πλωτίνω” και εξέδωσε και τη νέα ποιητική συλλογή του “Ατθίδες Αύραι”. Το 1884 λόγω του θανάτου του Γ. Ζαρίφη επέστρεψε στην Αθήνα και διορίστηκε καθηγητής στο Γυμνάσιο. Το 1885 ανακηρύχτηκε παμψηφεί υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή αλλά λόγω ανταγωνισμών δεν πέτυχε η ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία. Οι φιλολογικοί κύκλοι τον περιφρονούσαν και ξαφνικά χωρίς λόγο απολύθηκε από καθηγητής και για να ζήσει, εργάστηκε ως καθηγητής της Δραματολογίας στο Ωδείο Αθηνών και έγραψε παράλληλα για τον Μπαρτ και τον Χιρστ στο “Λεξικόν Εγκυκλοπαιδικόν”. Το 1890 άρχισαν τα συμπτώματα μιας ασθένειας των νεύρων και μετέβη για λουτρά στις κεντρικές Άλπεις της Αυστρίας, όμως η κατάστασή του δεν βελτιώθηκε. Επιστρέφοντας στην Αθήνα γράφει διαρκώς: μια μελέτη για την Ιστορία της Φιλοσοφίας του Zeller και μεταφράσεις γνωστών ευρωπαϊκών μπαλλαντών (βαλλίσματα). Ο συγγραφέας σε ηλικία 40 ετών ερωτεύθηκε σφοδρά ένα δεκατετράχρονο κορίτσι, το οποίο ζήτησε σε γάμο αλλά η πρότασή του απορρίφθηκε από τη μητέρα της. Ακολούθησαν θλιβερά επεισόδια που κατέληξαν στον εγκλεισμό του Βιζυηνού στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρείο, όπου και πέθανε τον Απρίλιο του 1896.

 

Peter Mackridge (Μεταφραστής)

Ο Peter Mackridge γεννήθηκε στην Αγγλία το 1946. Φοίτησε στο St. John’s College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, όπου σπούδασε νεοελληνική και γαλλική φιλολογία. Με υποτροφία από το Queen’s College του ίδιου πανεπιστημίου έζησε τα χρόνια 1969-1972 στην Αθήνα, όπου έκανε έρευνα για τη διδακτορική διατριβή του, που είχε ως θέμα το ελληνικό μυθιστόρημα του μεσοπολέμου. Από το 1973 ως το 1980 ήταν Lecturer Νεοελληνικής Φιλολογίας στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, ενώ από το 1981 ως τη συνταξιοδότησή του, το 2004, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου ήταν επίσης εταίρος (fellow) του St. Cross College. Όλα αυτά τα χρόνια ασχολήθηκε με τη διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας, και δημοσίευσε άρθρα για το Σολωμό, τον Καρυωτάκη, το προπολεμικό και μεταπολεμικό ελληνικό μυθιστόρημα και την ποντιακή διάλεκτο. Επίσης επιμελήθηκε την έκδοση των μυθιστορημάτων “Eroica” και “Στου Χατζηφράγκου” του Κοσμά Πολίτη στη σειρά “Νεά Ελληνική Βιβλιοθήκη” των εκδόσεων Ερμής, αρχικά, και του Βιβλιοπωλείου της Εστίας στη συνέχεια. Ο Peter Mackridge είχε ταξιδέψει σε πολλά μέρη της Ελλάδας, την οποία θεωρεί δεύτερη πατρίδα του.
Έφυγε από τη ζωή το 2022.