Ποιος ήταν ο Δημήτρης Β.; Ο ωραίος, τρυφερός, αυτόχειρας ποιητής, ο ευρυμαθής χημικός μηχανικός, ο σεμνός βαθυστόχαστος άνθρωπος, ο ευγενής νοσηλευόμενος, ο εν εξελίξει ζωγράφος; Όπως έγραφε ο ίδιος: «Μια χούφτα φως είναι η λάσπη μου, πράσινο πλατανόφυλλο η σκεπή μου, και μια αρμαθιά ελπίδες η ζωή μου». Ελπίδες που, αλίμονο, κάποια στιγμή στέρεψαν…
Αυτοβιογραφικά κείμενα, περιγραφές από τη ζωή στο Ίδρυμα, ιατρικές γνωματεύσεις, έργα ζωγραφικής, καθώς και αμέτρητα ποιήματα συνθέτουν το πολύμορφο μωσαϊκό της ύπαρξης του Δημήτρη Β.
Πέρα από ανθολογία εξαιρετικής ποίησης, το βιβλίο είναι μια πρόσκληση γνωριμίας, μια προσπάθεια να σπάσουν κάποια στερεότυπα. Ο Δημήτρης Β. είχε το σθένος να το κάνει αυτό, δηλώνοντας σε μια τηλεοπτική συνέντευξη: «Είμαι ψυχικά ασθενής. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να το αναφέρω, γιατί αυτό μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Δεν είναι μια σφραγίδα ανεξίτηλη».
Ένας δίαυλος επικοινωνίας, λοιπόν, ανάμεσα στους «ψυχικά ασθενείς» και στους «ψυχικά υγιείς». Μια προσπάθεια προσέγγισης, έστω και αν ο ποιητής μας υπενθυμίζει με πικρία ότι «Άγιο δισκοπότηρο είναι η νόηση σε χέρια βέβηλα δοσμένο»…
Μαρία Σ. Φαφαλιού-Δραγώνα (Συγγραφέας)
Η Μαρία Φαφαλιού γεννήθηκε το 1950 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Έζησε πολλά χρόνια στο Λονδίνο, όπου απέκτησε τα τρία αγόρια της και τελείωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνική ψυχολογία. Είναι ιδρυτικό μέλος και στέλεχος εκπαιδευτικών και πολιτιστικών οργανώσεων στην Αγγλία και την Ελλάδα.
Στην Αθήνα ίδρυσε την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία “Καλειδοσκόπιο” (1995-2014), όπου εργάστηκε για την ψυχοκοινωνική/επαγγελματική αποκατάσταση ευπαθών ομάδων, ιδιαίτερα ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας.
Έχει γράψει βιβλία κοινωνικής ιστορίας, πολλά σε συνεργασία με τον Κώστα Ν. Χατζηπατέρα. Η έμφαση είναι πάντοτε στις προσωπικές μαρτυρίες. Υλικό από τα βιβλία αυτά αντλήθηκε για θεατρικές παραστάσεις, εκδόσεις, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
