O χρόνος είναι κύμα

Εγώ πίστευα ότι ήξερα αυτή τη γυναίκα καλύτερα κι από όσο ήξερε η ίδια τον εαυτό της. Πολλά έλεγαν για εκείνη, ήταν λέει υστερόβουλη, να την προσέχεις με συμβούλευαν, αν και πρώην σου, θα εμφανιστεί μια μέρα όταν σε χρειαστεί, και λοιπά τέτοια. Εγώ δεν άκουγα τίποτα, είχα αγαπήσει αυτή τη γυναίκα μέχρι τρέλας στην κυριολεξία, κατέληξα με χάπια. Τώρα παίρνω μια καρτέλα χαπάκια κάθε μεσημέρι και ξεκινάω για την παραλιακή ψαροταβέρνα που ήπιαμε την πρώτη μας μπύρα. Περπατάω ανάμεσα στα τραπέζια και κοιτάζω όλα τα πρόσωπα μήπως τη βρω, μήπως με βρει, να μου πει ‘σε χρειάζομαι, ντρέπομαι αλλά σε χρειάζομαι’ κι εγώ τότε θα της πω ‘σε περίμενα, ντρέπομαι, αλλά σε περίμενα’. Πολλές φορές περνώ με το ποδήλατο μέσα από τα τραπέζια, και τότε τρέχουν τα γκαρσόνια να με διώξουν, αλλά δε με προλαβαίνουν, κι αν με προλάβουν με λυπούνται, μόνο ‘φεύγα’ μου λένε, ‘φεύγα τρελέ’ αλλά εγώ δεν είμαι τρελός, εγώ αγάπησα, αυτό έπαθα.

Γιάννης Πανουτσόπουλος (Συγγραφέας)

Ο Γιάννης Πανουτσόπουλος γεννήθηκε το 1981 στην Πάτρα. Σπούδασε Μηχανικός Αυτοματισμών στο ΤΕΙ Πειραιά. Το 2014 επέστρεψε στην Πάτρα όπου ζει και εργάζεται ως προγραμματιστής. Έργα του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά (Ιδεόστατο, One:Story, Fractal, Happy Revolver, E-Sense, Mosquito), ενώ ένα μικροδιήγημά του συμπεριλαμβάνεται στην ψηφιακή ανθολογία #Tweet_Stories: Λογοτεχνία σε 140 χαρακτήρες (Openbook 2012).