Spillover: Από τα ζώα στον άνθρωπο η επόμενη πανδημία;

Εισβάλλουµε σε τροπικά δάση και σε παρθένα τοπία, τα οποία φιλοξενούν πολλά είδη ζώων και φυτών, στον οργανισµό των οποίων κατοικούν άγνωστοι ιοί. Κόβουµε δέντρα. Σκοτώνουµε ζώα ή τα κλείνουµε σε κλουβιά και τα πουλάµε. Καταστρέφουµε τα οικοσυστήµατα και αποµακρύνουµε τους ιούς από τους φυσικούς τους ξενιστές. Όταν συµβεί αυτό, χρειάζονται νέο ξενιστή. Συχνά ο νέος ξενιστής είµαστε εµείς. Η λίστα τέτοιων ιών που εµφανίζονται στον άνθρωπο µοιάζει µε µια ζοφερή τυµπανοκρουσία: Machupo, Βολιβία, 1961· Marburg, Γερµανία, 1967· Ebola, Ζαΐρ και Σουδάν, 1976· HIV, αρχικά στη Νέα Υόρκη και στην Καλιφόρνια, 1981· µια µορφή χανταϊού (τώρα γνωστός ως Sin Nombre), νοτιοδυτικές Ηνωµένες Πολιτείες, 1993· Hendra, Αυστραλία, 1994· γρίπη των πτηνών, Χονγκ Κονγκ, 1997· Nipah, Μαλαισία, 1998· ιός του Δυτικού Νείλου, Νέα Υόρκη, 1999· SARS, Κίνα, 2002-2003· MERS, Σαουδική Αραβία, 2012· πάλι Ebola, Δυτική Αφρική, 2014. Και πολλοί άλλοι. Ο νέος κορονοϊός (nCoV-2019) είναι η τελευταία, ως τώρα, τυµπανοκρουσία. Τι µας περιµένει; Μήπως µια ακόµα χειρότερη φονική πανδηµία από τη νόσο Covid-19; Το spillover είναι ακριβώς αυτή η διαδικασία: το πέρασµα, το άλµα, ενός ιού (ή βακτηρίου ή άλλου µικροοργανισµού) από τα ζώα στον άνθρωπο. Ποιο ζώο άραγε θα µας µολύνει στο µέλλον; Ένα τρωκτικό από τη νότια Κίνα; Ένας πίθηκος από τη Δυτική Αφρική; Μια νυχτερίδα από τη Μαλαισία; Στην εποχή της παγκοσµιοποίησης και των επικοινωνιών, οι µολυσµατικοί παράγοντες ταξιδεύουν εύκολα και γρήγορα – όπως και εµείς. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουµε, λέει ο Quammen, είναι ότι οι πανδηµίες, όπως η Covid-19, δεν οφείλονται στην κακοτυχία µας· δεν µας συµβαίνουν – είναι συνέπεια του υπερπληθυσµού και του τρόπου της ζωής µας.

David Quammen (Συγγραφέας)

 

Σώτη Τριανταφύλλου (Μεταφραστής)

Η Σώτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε φαρμακευτική στην Αθήνα, ιστορία και πολιτισμούς στο Παρίσι, ιστορία της αμερικανικής πόλης στη Νέα Υόρκη καθώς και γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Έχει γράψει συλλογές διηγημάτων (“Μέρες που έμοιαζαν με μανταρίνι”, “Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ”, “Άλφαμπετ Σίτυ”), βιβλία για τον κινηματογράφο (“Κινηματογραφημένες πόλεις”, “Ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου 1976-1992”, “Νέος αγγλικός κινηματογράφος”, “Σύγχρονος γαλλικός κινηματογράφος”, “Φρανσουά Τριφό”, “Τζων Κασσαβέτης”. “Μίκαελ Χάνεκε”, κ.ά.), μυθιστορήματα (“Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης”, 1996, “Αύριο, μια άλλη χώρα”, 1997, “Ο υπόγειος ουρανός”, 1998, “Το εργοστάσιο των μολυβιών”, 2000, “Φτωχή Μάργκο”, 2001, “Άλμπατρος”, 2003, “Κινέζικα κουτιά”, 2006, “Λίγο από το αίμα σου”, 2011, “Για την αγάπη της γεωμετρίας”, 2012, “Σπάνιες γαίες”, 2013, “Το τέλος του κόσμου σε αγγλικό κήπο”, 2017), που έγιναν τα περισσότερα μπεστ σέλερ, τις νουβέλες: “Γράμμα από την Αλάσκα”, “Θάνατος το ξημέρωμα”, “Η φυγή”, “Συγχώρεση”, “Πιτσιμπούργκο”, “Η ταφή της Οφηλίας”, “Μηχανικοί καταρράκτες”, τα αυτοβιογραφικά βιβλία: “Ο χρόνος πάλι”, “Αστραφτερά πεδία”, τα βιβλία για παιδιά: “Η Μαριόν στα ασημένια νησιά και τα κόκκινα δάση”, “Γράμμα από ένα δράκο”, “Η Μιλένα και το φρικτό ψάρι”, “Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού”, “Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού (ξανά)” και για εφήβους και νέους: “Αφρικανικό ημερολόγιο”, “Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής”, “Μιλώντας για την Έκφραση Έκθεση”. Μαζί με τον Ηλία Ιωακείμογλου, έγραψαν από κοινού τα βιβλία: “Αριστερή τρομοκρατία, δημοκρατία και κράτος” και “Για τη σημαία και το έθνος”. Μόνη της, το βιβλίο “Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση”. Τα άρθρα της στην εφημερίδα “Athens Voice” συγκεντρώθηκαν στους τόμους: “Η φοβερή τροπή των πραγμάτων”, 2012, “Η ενδέκατη ώρα”, 2014, “Ασκήσεις αταραξίας”, 2015, “Οι δυσκολίες των πεδιάδων”, 2017.