Άμεση δημοκρατία

Στην Ελλάδα η οικονομική κρίσις είναι αποτέλεσμα πολιτικής εξαχρειώσεως. Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει διαφθαρεί από την κλεπτοκρατία των πολιτικών και την ανομία των κομμάτων. Διά να αποκατασταθεί η δημοκρατία και η ισχύς των νόμων, χρειάζεται ο κόλαφος των παρανομούντων και η συμμετοχή των πολιτών στην διακυβέρνησιν. Η άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και η εκλογή των 105 αντιπροσώπων στην εθνοσυνέλευσιν, επί τετραετή θητεία, διαχωρίζει την εκτελεστική από την νομοθετική εξουσία. Ο διορισμός του πρωθυπουργού απ’ τον Πρόεδρο και η πρόσληψις ειδικών στα δέκα υπουργεία διασφαλίζουν την αποτελεσματική λειτουργία της δημοσίας διοικήσεως. Η δικαιοσύνη και η εθνική ασφάλεια ασκούνται από τους φυσικούς τους φορείς. Η μετάβασις στην προεδρική δημοκρατία έχει ανάγκην καταλύτου, που απέχει της πολιτικής, αλλά αποτελεί εγγύησιν της δημοκρατίας. Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες προέρχονται από την κυβέρνησιν με προτάσεις νόμων και από τον λαό, μέσω δημοψηφισμάτων, που αποδέχεται η εθνοσυνέλευσις ή απορρίπτει, χωρίς την ανατροπή της κυβερνήσεως. Η ανάκλησις των αξιωματούχων αποτελεί ανάχωμα κατά της διαφθοράς των εξουσιαστών και γίνεται εις εθνικό, περιφερειακό και τοπικό πεδίο με λαϊκή ή δικαστική πρωτοβουλία. Η στοιχειώδης και μέση εκπαίδευσις αυτονομείται εις περιφερειακόν επίπεδο με δημοσίους και ιδιωτικούς πόρους και η ανωτάτη παιδεία αυτοδιοικείται. Η απαραίτητη, για τις δεξιότητες του λαού, τεχνική – επαγγελματική εκπαίδευσις εξασφαλίζεται από τις επιχειρήσεις και στα ειδικά σχολεία. Η Ελλάς δεν έχει ανυπέρβλητον οικονομικό πρόβλημα. Η επανεθνικοποίησις της νομισματικής πολιτικής και η ενίσχυσις της δημοσιονομικής ευσταθείας θα επαναφέρουν την οικονομικήν ανάπτυξιν, από την οποία και μόνο δύναται να εξοφληθεί το δημόσιον χρέος, μετά από προσαρμογή στις δυνατότητες ρευστότητος της χώρας. Η αποκέντρωσις της διοικήσεως και η αποκατάστασις της δημογραφικής ευρωστίας του λαού εξασφαλίζουν την επιβίωσιν του ελληνικού έθνους. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της χώρας αποτελεί χρέος της παρούσης έναντι των μελλοντικών γενεών.