Αλφαβητάρι νεοελληνικής ιστορίας

Ἐπικεντρωμένη στά οὐσιώδη καί σημαντικά, αὐτή ἡ νέα ἀφήγηση τῶν τριῶν πρώτων φάσεων τοῦ νεώτερου ἑλληνικοῦ κράτους φιλοδοξεῖ νά δώσει στόν μέσο Ἕλληνα ἕνα ἀνάγνωσμα πού θά ἀποτυπώσει στήν μνήμη του εὔκολα καί δυνατά τίς ἁδρές γραμμές τῆς καθεμιᾶς ἀπ’ αὐτές τίς περιοδους. Ταυτοχρόνως ἐξετάζει ἀπό νέες ὀπτικές γωνίες τά θέματα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης: Τί κερδήθηκε καί τί δέν κατορθώθηκε μέ τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821; Ἀπο τίς τρεῖς δυνάμεις πού ἔκαναν ἐφικτή τήν ἐπιτυχία της, τήν Ἐκκλησία, τούς στρατιωτικούς καί τούς πολιτικούς/προύχοντες, ποιές ἔχασαν ἔδαφος ἐπί Ὄθωνος; Γιατί; Καί μέ τί συνέπειες; Τό ὅραμα τοῦ Βαυαροῦ βασιλιᾶ Λουδοβίκου Α´ ποιό ἦταν; Ὑλοποιήθηκε; Τό ἐνστερνίσθηκε ὁ Ἕλληνας; Ὁ καθολικισμός τοῦ Ὄθωνος καί ἡ ἀτεκνία τοῦ βασιλικοῦ ζεύγους κατά πόσον συνέβαλαν στήν ἀστάθεια τοῦ πολιτεύματος; Χρηματοδότηση — τά ἐξωτερικά δάνεια καί ἡ χρησιμοποίησή τους ὡς ἐργαλεῖα πιέσεων. Γραφειοκρατία – οἱ ἀπαρχές καί οἱ στρεβλώσεις της. Συνοπτικό καί εὔληπτο, τό Ἀλφαβητάρι φιλοδοξεῖ ἐπίσης νά ἀποτελέσει βοήθημα πρός τούς φιλολόγους καθηγητές στήν ἀπαιτητική καί σύνθετη διδασκαλία τῆς Ἱστορίας.

Αθηνά Κακούρη (Συγγραφέας)

Η Αθηνά Κακούρη γεννήθηκε το 1928 στην Πάτρα, σε οικογένεια κεφαλονίτικης καταγωγής. Πέρασε τον πόλεμο και την Κατοχή στην Αθήνα. Μετά την Απελευθέρωση, επέστρεψε στην Πάτρα, όπου εργάστηκε στο γραφείο πρακτόρευσης πλοίων και πετρελαιο-ειδών του πατέρα της Χαρίλαου. Δημοσίευσε τα πρώτα της κείμενα, χρονογραφήματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις, στην εφημερίδα “Νεαλόγος” της Πάτρας. Το 1952, στον διαγωνισμό μετάφρασης αμερικανικών διηγημάτων που προκήρυξαν οι εκδόσεις “Ίκαρος” (στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν: Κωνσταντίνος Τσάτσος, Κ. Θ. Δημαράς, Απόστολος Σαχίνης), η νεαρή Αθηνά κέρδισε βραβείο, το οποίο συνοδευόταν από χρηματικό έπαθλο 200.000 δραχμών. Το 1959, έχοντας κατά νου την επιτυχία της Αγκάθα Κρίστι, έγραψε ένα αστυνομικό διήγημα, τοποθετημένο στην Πάτρα του ΄50, και το έστειλε στην Ελένη Βλάχου, η οποία δεν της απάντησε ποτέ. Το έστειλε έπειτα στον “Ταχυδρόμο”, όπου δημοσιεύτηκε με εικονογράφηση του Μποστ. Άρχισε έτσι, να δημοσιεύει αστυνομικά διηγήματα με ήρωες τον αστυνόμο Γεράκη, την Τούλα, μια νοικοκυρά, και τον κοσμοπολίτη Νάσο Δαπόντε, υπάλληλο της Ιντερπόλ. Στον “Ταχυδρόμο” υπέγραφε επίσης μεγάλα ρεπορτάζ. Την ίδια εποχή, έγραψε μια ραδιοφωνική σειρά, συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και ασχολήθηκε με τη μετάφραση. Το πρώτο της βιβλίο με αστυνομικά διηγήματα (“218 ονόματα”) εκδόθηκε το 1963 και το δεύτερο (“Αλάτι στα φιστίκια”) το 1974, τη χρονιά δηλαδή που εκδόθηκε και το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα, “Κυνηγός φαντασμάτων”. Εντωμεταξύ ,το 1970 είχε εκδοθεί το νεανικό ιστορικό μυθιστόρημα της “Ο δραπέτης της Αυλώνας”. Από το 1976 και επί 15 χρόνια ταξίδευε ανάμεσα στην Ελλάδα, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία. Άλλα μυθιστορήματα της είναι: “Της τύχης το μαχαίρι”, “Με τα φτερά του Μαρίκα”, “Η σπορά του ανέμου”, “Ο χαρταετός”, “Αύριο”, “Πριμαρόλια”, το οποίο βραβεύτηκε με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου, το μυθιστόρημα “Θέκλη” με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005, και το “Ξιφίρ Φαλέρ”. Το 2010 εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό της βιβλίο “Με τα χέρια σταυρωμένα”. Οι μεταφράσεις της έχουν επανειλημμένως βραβευθεί, ενώ από τα μυθιστορήματά της τα “Πριμαρόλια” τιμήθηκαν με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου και η “Θέκλη” κέρδισε τόσο το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος όσο και το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.