Ανειρήνευτες Οδύσσειες: Ο μύθος ενός ερασιθάνατου

Όσα κι αν ήξερες, εδώ οφείλεις να τα ξεχάσεις. Σαν νεογέννητο πλάσμα, σαν πνοή ετοιμοθάνατου μύησε το άτομο σου. Η σημασία λιγοστεύει κι ο ορισμός περισσεύει μπροστά στο ερώτημα που αποφεύγεις όπως το είδωλο που φθείρεται. Είμαι ο συνοδοιπόρος, ο σύντροφος και ο εχθρός σου. Είμαι ακόμη ένα άθροισμα που αναζητά την πιθανότητα της άρνησης καθώς ο κόσμος θετικά λοξοδρομεί. Πλεύσε μαζί μου στο ταξίδι που η οργή της ανειρήνευτης μοίρας σου έπλεξε. Ξέχνα τα πάντα, παρά μονάχα το τέλος. Σβήσε τον ήλιο σου. Ακολούθα το μονοπάτι με τη στάχτη που σιγοσβήνει. Στο απομεινάρι της αιώνιας φλόγας σαν φτάσεις, μην απορείς, εάν η καμένη σάρκα μου κάπου κει θαμμένη βρίσκεται. Ούτως ή άλλως γνωρίζεις της αλήθειας το τίμημα.

Χρήστος Α. Τσιολάκας (Συγγραφέας)