Αντώνης Εμμ. Μπενάκης, 1873-1954: Ο ευπατρίδης, ο διανοούμενος, ο ανθρωπιστής

Με το βιβλίο αυτό, που βιογραφεί τον ευεργέτη Αντώνη Μπενάκη, επιθυμώ να δώσω όχι μόνο μια όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένη αναφορά στη ζωή και στο έργο του, αλλά και τις διαστάσεις και το πλαίσιο, μέσα στο οποίο κινείται μια προσωπικότητα ενός Έλληνα ευπατρίδη που δραστηριοποιείται οικονομικά, δημιουργεί και ευεργετεί την πατρίδα, τον ελληνισμό, τον άνθρωπο. […] Γνώμονας της έρευνας και του αποτελέσματος της συγγραφής του βιβλίου αυτού είναι η οπωσδήποτε γοητευτική μορφή του Αντώνη Μπενάκη και πηγές τα ανεξίτηλα σημάδια που άφησε η πρωτοβουλία του στη χώρα του Νείλου, στον εκεί ελληνισμό, και στην Ελλάδα. Όσα ακολουθούν αναφέρονται στα νεανικά χρόνια του Αντώνη στην Αλεξάνδρεια, στην εκεί επιχειρηματική και κοινωνική δραστηριότητα, με αναφορές στην οικογένεια, στην εγκατάσταση στην Αθήνα με κάθε παράλληλη δραστηριότητα, ξεκινώντας φυσικά από τις δυο μεγάλες αγάπες του, το Μουσείο και τον προσκοπισμό. Αυτά τα δύο ήσαν ασφαλώς το πάθος της ζωής του Αντώνη Μπενάκη. Και στα δύο η προσφορά του υπήρξε ανεκτίμητη, με αναμφισβήτητες προεκτάσεις στη σημερινή κοινωνία της χώρας μας. […] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Ευθύμιος Θ. Σουλογιάννης (Συγγραφέας)

Ο Ευθύμιος Θ. Σουλογιάννης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1942, όπου παρακολούθησε τα εγκύκλια μαθήματα. Είναι πτυχιούχος φιλολογίας και ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1964) και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ρώμης -La Sapienza, όπου υποστήριξε θέμα από τη νεότερη παρουσία του ελληνισμού στα Βαλκάνια. Παρακολούθησε μαθήματα ιστορίας και κοινωνιολογίας του μεσογειακού χώρου στα Πανεπιστήμια Aix-en-Provence (1963), Siena (1968) και Perugia (1969). Έκανε και συνεχίζει έρευνες στην ιστορία του έξω ελληνισμού στη Βενετία και άλλες πόλεις της Ιταλίας, στην Αίγυπτο, καθώς και στην Ιερουσαλήμ, τη Μονή Σινά και το Άγιον Όρος. Χρημάτισε βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας στην έδρα Νεοελληνικής Φιλολογίας (1964-67), καθηγητής φιλολογικών μαθημάτων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (Αθήνα 1967-1974) και στη συνέχεια επιστημονικός ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών (1974 κ.εξ.). Δημοσίευσε πάνω από 150 μελέτες και άρθρα φιλολογικού και ιστορικού περιεχομένου. Συνέγραψε τα εξής βιβλία: “Ο Καισάριος Δαπόντες και το έργο ΄Φανάρι Γυναικών΄”, 1974 (ανέκδοτο), “Αλ. Ρίζος Ραγκαβής: η ζωή και το έργο του (1809-1892), 1978 (εκδ. Αρσενίδη, 1995), βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, “Οι Έλληνες στην Αίγυπτο (19ος-20ος αι.): κοινωνία, εκπαίδευση, εκδόσεις”, Αλεξάνδρεια, 1991, “Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας 1843-1993”, Τροχαλία 1994, β΄ έκδοση Ε.Λ.Ι.Α., 2005, “Η θέση των Ελλήνων στην Αίγυπτο”, Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Αθηναίων, 1999, “Αντώνης Εμμ. Μπενάκης: 1873-1954: Ο ευπατρίδης, ο διανοούμενος, ο ανθρωπιστής”, Καστανιώτης, 2004, κ.ά. Χρημάτισε πρόεδρος του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων (Αθήνα) και πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Αιγυπτιωτικών Σωματείων Ελλάδας-Αιγύπτου. Στο Ε.Λ.Ι.Α. είναι ο οργανωτής του αιγυπτιώτικου αρχείου. Είναι γεν. γραμματέας του Συλλόγου Φίλων της Γενναδείου Βιβλιοθήκης (Αθήνα), καθώς και μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας. Προσκεκλημένος πανεπιστημίων των ΗΠΑ, της Δ. Ευρώπης και της Β. Αφρικής πραγματοποιεί ομιλίες και σεμινάρια για τον απόδημο και αλύτρωτο ελληνισμό. Έχει τιμηθεί με το παράσημο του Αγ. Μάρκου από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, του περιοδικού του οποίου, “Εκκλησιαστικός Φάρος”, είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής. Το 1992 τιμήθηκε με τη διάκριση “άνθρωπος του έτους” από το International Biographical Centre του Cambridge. Ανάλογη διάκριση του απένειμε το 1993 το American Biographical Centre της N. California. Η σύζυγός του, Άλκηστις Σουλογιάννη, κριτικός λογοτεχνίας, υπηρετεί ως διευθύντρια στο Υπουργείο Πολιτισμού.