Γαλλική σουίτα

Έργο γραμμένο μέσα στη φωτιά της Ιστορίας, η “Γαλλική σουίτα” περιγράφει σχεδόν “ζωντανά” τη φυγή των Γάλλων από το Παρίσι τον Ιούνιο του 1940. Με μια αδυσώπητα καθαρή ματιά η Ιρέν Νεμιρόβσκυ παρακολουθεί τις αμέτρητες μικρότητες και τις εύθραυστες εξάρσεις αλληλεγγύης ενός τρομοκρατημένου πληθυσμού που βρίσκεται σε άτακτη υποχώρηση. Κοκότες που τις ξεφορτώνονται οι εραστές τους, μεγαλοαστοί που σιχαίνονται τον όχλο, τραυματίες παρατημένοι σε αγροικίες πλημμυρίζουν τους δρόμους της Γαλλίας, που τους γαζώνουν τα πυρά των γερμανικών αεροπλάνων. Ο εχθρός προελαύνει και καταλαμβάνει μια έντρομη και αδρανοποιημένη χώρα. Την κατάρρευση του μετώπου ακολουθεί η γερμανική κατοχή. Το Μπυσσύ είναι ένα από τα πολλά χωριά όπου οι κάτοικοι βλέπουν τους Γερμανούς να επιτάσσουν τα σπίτια τους. Η παρουσία του κατακτητή οξύνει τις κοινωνικές εντάσεις και αφυπνίζει τα ανικανοποίητα πάθη και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες των κατοίκων… Συγκλονιστική, αδυσώπητη, διεισδυτική, η Ιρέν Νεμιρόβσκυ ανασταίνει με μια έξοχη και διαισθητική συγγραφή της, και απέσπασε το βραβείο Renaudot, μια βράβευση χωρίς προηγούμενο, καθώς κατ’ εξαίρεση, για πρώτη φορά, το σημαντικό αυτό βραβείο των γαλλικών γραμμάτων απονεμήθηκε σε έργο του οποίου ο συγγραφέας δεν είναι εν ζωή.

Irene Nemirovsky (Συγγραφέας)

Ουκρανή εβραϊκής καταγωγής και γεννημένη στο Κίεβο το 1903, μετά την επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, η Ιρέν Νεμιρόβσκι θα εγκατασταθεί μαζί με τους γονείς της στη Γαλλία. Εκεί θα γνωρίσει τεράστια επιτυχία από το πρώτο της κιόλας μυθιστόρημα, το “Ντέιβιντ Γκόλντερ” (1929), και στη συνέχεια με τον “Χορό” (1930). “Ο κύριος των ψυχών” δημοσιεύτηκε το 1939 σε συνέχειες στο λογοτεχνικό περιοδικό “Gringoire”. Όταν οι Γερμανοί μπαίνουν το 1940 στο Παρίσι, καταφεύγει μαζί με την οικογένειά της σʼ ένα χωριό του Μορβάν. Εκεί θα συλληφθεί το καλοκαίρι του 1942 από τη γαλλική χωροφυλακή και στη συνέχεια θα μεταφερθεί στο Άουσβιτς, όπου θα έχει τραγικό τέλος. Την ίδια τύχη έχει και ο σύζυγός της. Μια πιστή οικογενειακή φίλη καταφέρνει να σώσει τις δυο της κόρες, κρύβοντάς τες σε διαφορετικά μέρη μέχρι το τέλος του πολέμου. Σʼ αυτές τις συνεχείς μετακινήσεις, η μεγαλύτερη κόρη, η Ντενίζ, δεκατριών ετών, μεταφέρει πάντα μαζί της μια βαλίτσα μέσα στην οποία βρίσκεται το έσχατο χειρόγραφο της μητέρας της: “Η γαλλική σουίτα”. Η περιπέτεια των γονιών της, αλλά και η δική της και της αδελφής της, ήταν τόσο οδυνηρή, πού έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να μπορέσει η Ντενίζ να διαβάσει εκείνα τα τετράδια και να προχωρήσει, μόλις το 2004, στην έκδοση του κύκνειου άσματος μιας μεγάλης συγγραφέως. Το βιβλίο τιμήθηκε με το βραβείο Renaudot, που δόθηκε για πρώτη φορά, κατ΄ εξαίρεση, σε βιβλίο που εκδόθηκε μετά θάνατον.