Η Ελλάδα από τη μεταπολίτευση στην παγκοσμιοποίηση

Το 1985 αναγγέλλεται το “τέλος της Μεταπολίτευσης” και, από τότε, η αναγγελία επαναλαμβάνεται τακτικά, διαψεύδοντας τις προηγούμενες. Και όμως, πράγματι, η “Ελλάδα της Μεταπολίτευσης” έχει τελειώσει αρκετές φορές από τότε.Το 1985 έληξε και στην Ελλάδα το παράδειγμα που βασιζόταν στον εκτεταμένο κρατικό παρεμβατισμό και στην “κεϋνσιανή ορθοδοξία”, για να αντικατασταθεί βαθμιαία από τη “φιλελεύθερη ορθοδοξία”. Το 1989, με την καθιέρωση της ιδιωτικής τηλεόρασης, άλλαξαν ο τρόπος διαμόρφωσης της “κοινής γνώμης” και της “πολιτικής ατζέντας”. Τα κόμματα έπαψαν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 άλλαξαν τα ιδεολογικά μέτωπα στη δημόσια σφαίρα, καθώς ήρθε σε πρώτο πλάνο η ανάγκη ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ και το ευρώ. Παράλληλα, εξαντλήθηκε η ανοδική και ομόρροπη κοινωνική δυναμική των μεσοστρωμάτων τα οποία σχηματίστηκαν στη διάρκεια του αναπτυξιακού κύκλου που άρχισε τη δεκαετία του 1960. Ένα τμήμα αυτών των μεσοστρωμάτων αναπαράγει όλο και δυσκολότερα το κοινωνικό του status. Ένα άλλο, αντιθέτως, συνεχίζει δυναμικότερα, καθώς συνδέεται με τη διεθνή αγορά και τη χρηματιστηριακή οικονομία. Οι πολιτικές επιπτώσεις της νέας κατάστασης είναι σημαντικές και σχετίζονται με την ικανότητα μεταρρυθμίσεων που δείχνει (ή δεν δείχνει) η Ελλάδα.