Η κοινωνιολογία της μουσικής

Στο βιβλίο αυτό ο Μαξ Βέμπερ ερευνά την εξέλιξη της μουσικής μέσα από τα ίδια τα υλικά της – τις κλίμακες, τα όργανα, τις τεχνικές και τις επινοήσεις, σε συνάρτηση με πολιτισμικές διαγωγές, θρησκείες, μύθους ή δοξασίες. Από το μονόχορδο του Πυθαγόρα και την αρχαία ελληνική μουσική μέχρι τους βυζαντινούς τρόπους, από την πολυφωνητικότητα των λαών της Αφρικής μέχρι τις αραβικές κλίμακες, από τη μουσική του Μεσαίωνα μέχρι τη σύγχρονη συγκερασμένη κλίμακα, όλα περνούν μέσα από τη σχέση του δίπολου ορθολογικότητα-ανορθολογικότητα, μια σχέση που διατρέχει την τέχνη της μουσικής διιστορικά. Ο Μαξ Βέμπερ, ένας από τους πιο καινοτόμους στοχαστές του 20ού αιώνα, αναλυτής των κοινωνιών, των οικονομικών σχέ­σεων και της θρησκείας, σ΄ αυτή τη λιγότερο γνωστή μελέτη του ανατέμνει με ακρίβεια τη μουσική ως φαινόμενο και ως ανθρώπινη κατασκευή κομβικής σημασίας για την εξέλιξη του πολιτισμού και εν τέλει του Ανθρώπου.

Max Weber (Συγγραφέας)

Η σταδιοδρομία του Max Weber (1864-1920) επρόκειτο να συνδυαστεί με μια από τις πιο καρποφόρες περιόδους της γερμανικής επιστήμης αλλά, παράλληλα, και με περιόδους έντονης πολιτικής κρίσης. Και οι δύο προοπτικές εκφράζονται στο έργο του. Έχοντας σπουδάσει νομικά, ιστορία, οικονομικά και φιλοσοφία στα πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης και του Βερολίνου, ο Weber θα στραφεί στην ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, αναλαμβάνοντας το 1895 την τακτική έδρα οικονομικής επιστήμης στο πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ. Η συμμετοχή του στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα της νεοσύστατης γερμανικής αυτοκρατορίας θα αναπτυχθεί παράλληλα με την επιστημονική του προοπτική. Η αρχή του εικοστού αιώνα βρίσκει τον Weber απασχολημένο με μεθοδολογικές εργασίες, καθώς και με διεξοδικές μελέτες θρησκευτικής κοινωνιολογίας, από τις οποίες θα προκύψει και το γνωστότερο, ίσως έργο του “Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού” (1905). Στη δεκαετία πριν τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο θα εμπλακεί σε οξείες πολιτικές αντιπαραθέσεις όσον αφορά την πορεία του γερμανικού κράτους, αντιπαρατιθέμενος σε διάφορους πολιτικούς φορείς, από τον εθνικιστικό Παγγερμανικό Σύνδεσμο μέχρι το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Παράλληλα έχει αναλάβει, από το 1909, την επιμέλεια του συλλογικού έργου “Βασικό σχέδιο της κοινωνικής οικονομικής”, για το οποίο και θα συντάξει το θεμελιώδες εννοιολογικό πλαίσιο της τότε “νεαρής”, κοινωνιολογικής επιστήμης.

 

 

Θωμάς Σλιώμης (Μεταφραστής) (Επιμέλεια)

Ο Θωμάς Σλιώμης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Έκανε σπουδές πιάνου, αρμονίας και σύνθεσης, τις οποίες ολοκλήρωσε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 στην Αθήνα. Ασχολήθηκε με τη σύνθεση σύγχρονης μουσικής, αλλά και με μορφές της τζαζ και της αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής.
Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε ραδιοφωνίες, φεστιβάλ και ανεξάρτητα κοντσέρτα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει γράψει μουσική για θέατρο, κινηματογράφο, χορό καθώς και για έργα πολλαπλών μέσων. Έχει επίσης ηχογραφήσει δύο προσωπικούς δίσκους (Phonorama, Cantos) κι έχει συμμετάσχει με έργα του σε άλλους.
Έχει δημοσιεύσει άρθα στον περιοδικό τύπο (“Ήχος”, “Διαβάζω”, “Συν και Πλην” κ.ά.) και είναι υπεύθυνος ύλης των “Μουσικών” – περιοδικού θεωρίας και σκέψης πάνω στη μουσική. Το 1993 κυκλοφόρησε από της εκδόσεις Αλεξάνδρεια η συλλογή δοκιμίων του “Τα κάτοπτρα της φαντασίας”. “Η αόρατη γραμμή” είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.