Ο ηθοποιός ανάμεσα στη σκηνή και στην οθόνη

Η υποκριτική, τέχνη που κινείται ανάμεσα στη σκηνή και στην οθόνη, αποτελεί μία από τις βασικές συνιστώσες κάθε παράστασης ή ταινίας. Ο συλλογικός αυτός τόμος περιλαμβάνει προσεγγίσεις των μεθόδων υποκριτικής και των εναλλακτικών τρόπων δουλειάς με τις/ τους ηθοποιούς, προσεγγίσεις της δημόσιας εικόνας των εγχώριων και ξένων θεατρικών και κινηματογραφικών αστέρων, καθώς και ιστορικές προσεγγίσεις των καλλιτεχνικών διαδρομών συγκεκριμένων ηθοποιών. Περιλαμβάνει επίσης μελέτες της σχέσης της υποκριτικής με συγκεκριμένους σκηνοθετικούς κώδικες. Κυρίως όμως, το βιβλίο αυτό καινοτομεί αποδίδοντας στους ηθοποιούς τον κεντρικό τους ρόλο στη δημιουργία του νοήματος και της αισθητικής των θεατρικών και κινηματογραφικών κειμένων. Στόχος του είναι να αποτελέσει μια πηγή γνώσης και έμπνευσης για ηθοποιούς, κινηματογραφιστές και θεατρανθρώπους, αλλά και για όσους ενδιαφέρονται για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Περιέχονται τα κείμενα: Η υποκριτική ερμηνεία ως δημιουργός νοήματος και αισθητικής – Γιάννης Λεοντάρης, “Σταθμοί στην περιπέτεια του προσώπου του ηθοποιού στον ελληνικό κινηματογράφο από το 1954 έως το 1974: σχέσεις ταύτισης και σχέσεις αμηχανίας με το θεατή” – Vincent Amiel, “Το σώμα και οι χειρονομίες” – Cynthia Baron, “Η υποκριτική μέσα από το πρίσμα της ανάλυσης κίνησης Laban” – Παντελής Μιχελάκης, “Η υποκριτική ως μοντάζ: τρεις κινηματογραφικές διασκευές της αρχαιοελληνικής τραγωδίας” Σχολές υποκριτικής στο θέατρο και στον κινηματογράφο – Παναγιώτα Μήνη, “Από τον νατούρσικ στο σύστημα Στανισλάβσκι: οι απόψεις του Πουντόβκιν για τον κινηματογραφικό ηθοποιό” – Jonathan Bignell, “Η “Μέθοδος” από τη σκηνή στην οθόνη: αναπαράσταση και αυθεντικότητα” – Γιάννης Τζιουμάκης, “Η υποκριτική στον ανεξάρτητο αμερικανικό κινηματογράφο: η “πρακτική αισθητική” του David Mamet στην πράξη” – Henri Schoenmakers, “Υποκριτική και (ανα)παράσταση: ιδιότητες σε θεατρικές καταστάσεις του παρόντος” Η αμφίδρομη σχέση της δημόσιας εικόνας των κινηματογραφικών αστέρων και των ταινιών – Paul McDonald, “Η Julia Roberts και η Έριν Μπρόκοβιτς: τα πολιτισμικά και εμπορικά παράδοξα της βραβευμένης με Όσκαρ υποκριτικής” – Δέσποινα Κακλαμανίδου, “Η παγίδα του να παραμένεις ο εαυτός σου και ο χολιγουντιανός σταρ” – Κωνσταντίνος Κυριάκος, “Αλίκη Βουγιουκλάκη και Τζένη Καρέζη: μια συνεξέταση της σκηνικής και κινηματογραφικής τους διαδρομής κατά τη δεκαετία 1955-65 – Λυδία Παπαδημητρίου, “Το ελληνικό μιούζικαλ της δεκαετίας του 1960 και οι σταρ Ρένα Βλαχοπούλου και Αλίκη Βουγιουκλάκη” – Όλγα Κουρέλου, “Από τη σκηνή στην οθόνη: Η Ειρήνη Παπά ερμηνεύει τραγικούς ρόλους στον κινηματογράφο” Έλληνες ερμηνευτές και Ελληνίδες ερμηνεύτριες στο σταυροδρόμι των τεχνών – Ανδρέας Δημητριάδης, “Ο ηθοποιός Μιχαήλ Μιχαήλ” – Κωνσταντίνα Ριτσάτου, “Η Ελένη Χαλκούση στο θέατρο και στον κινηματογράφο” – Μανώλης Σειραγάκης, “Ο ηθοποιός Πέτρος Κυριακός πάνω στην οθόνη και μπροστά από αυτήν” – Άννα Σταυρακοπούλου, “Της τέχνης τα φαρμάκια” από τον μπερντέ στην οθόνη: μια πρώτη προσέγγιση στον καραγκιοζοπαίχτη ως υποκριτή” Υποκριτική και χωροχρόνος – Ιουλία Πιπινιά, “Ο ηθοποιός, ο ρόλος και η ιστορία: “Δαντόν” του Andrzej Wajda” – Ειρήνη Σταματοπούλου, “Τα πρόσωπα της κινηματογραφικής μυθοπλασίας από το γουέστερν στον κινηματογράφο τέχνης: από το χαρακτήρα του τοπίου στο τοπίο του χαρακτήρα” Ηθοποιοί σε εναλλακτικούς δημιουργικούς ρόλους – Gilli Bush Bailey: “Αναπαριστώντας εαυτήν: προσεγγίσεις στην έρευνα μέσω πρακτικής στην ιστορία του θεάτρου” – Philippe Tancelin: “Για την παρουσία του ηθοποιού στο θέατρο παρέμβασης” – Χριστίνα Kallas – Καλογεροπούλου, “Ο αυτοσχεδιασμός ως τεχνική συγγραφής σεναρίου” – Gwenaelle Le Gras, “Το παράδοξο της ταινίας “8 femmes” (8 γυναίκες) (Francois Ozon, 2002): η υπερβολή της θεατρικότητας προς όφελος της φετιχοποίησης των γυναικών-ηθοποιών” – Ιωάννα Αθανασάτου, “Γυναίκες ηθοποιοί τη δεκαετία του ’20: κυριαρχία της ανδρικής ματιάς ή υπόσχεση χειραφέτησης;” – Χριστίνα Αδάμου, “Υλικά σώματα – αιθέρια κίνηση: Αναπαριστώντας τις εγγενείς αντιφάσεις στις σκηνές δράσης με πρωταγωνίστριες γυναίκες”