Ο χωροφύλακας ΙΙ

Οι δύο φίλοι, ο Γιώργης και ο Μιχάλης, μετά την περιπέτεια της απόδρασης, που περιγράφεται στο πρώτο βιβλίο, ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Ο Γιώργος Κομετζής, ο Γιωργής, κρατούμενος των Γερμανών, μεταφέρεται στα στρατόπεδα της Γερμανίας, όπου βιώνει την Ναζιστική θηριωδία και την ανθρώπινη κτηνωδία. Μοναδικός στόχος η επιβίωση. Ο Μιχάλης Αντωνίου, ο φοιτητής, αντάρτης στα βουνά της Μακεδονίας, αγωνίζεται για την λευτεριά της πατρίδας του. Ζει το όνειρό του, το οποίο θολώνει πολλές φορές, από εξελίξεις, καταστάσεις και συμπεριφορές, έξω απ’ τα δικά του μέτρα, σκέψεις και επιθυμίες. Οι δυο φίλοι, μέσα από διαφορετικά βιώματα, καταλαβαίνουν πολύ καλά, ότι ο δρόμος για την λύτρωση είναι δύσκολος, απρόβλεπτος, επικίνδυνος, αβέβαιος. Ερωτήματα προκύπτουν και αμφιβολίες παρουσιάζονται. Συνεχίζουν τον αγώνα και την προσπάθεια, ακόμα και όταν ξέρουν, ότι το τέλος δεν θα είναι αυτό που θέλουν. Σκέφτονται και επιθυμούν μια αντάμωση σε άλλες συνθήκες. Νιώθουν, ότι μέρα με την μέρα οι πιθανότητες λιγοστεύουν! Σφίγγουν τα δόντια και δυναμώνουν το μέσα τους. Το κορμί, πολλές φορές γονατίζει, αλλά παίρνει κουράγιο και ξανασηκώνεται, όσο η ψυχή παραμένει όρθια και δυνατή, όσο η ζωή συνεχίζεται….. Τελικά μαθαίνουν: Σημασία δεν έχει πότε και πώς θα πεθάνεις. Ούτε πόσο θα ζήσεις. Σημασία έχει πώς θα ζήσεις! Το βιβλίο, μέσα από τις σκέψεις και τα λόγια των ηρώων, βάζει προβληματισμούς και προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα που υπήρχαν τότε και παραμένουν και σήμερα. Ποιοι, προσπαθώντας να σκεπάσουν τα λάθη τους, θολώνουν την εικόνα και τα γεγονότα; Ποιοι, προσπαθώντας να μικρύνουν το μεγαλείο της αντίστασης, των λαών και των ανθρώπων, διογκώνουν τα λάθη των αντιπάλων τους;

Δημήτρης Βασιλάκης (Συγγραφέας)

Ο Δημήτρης Βασιλάκης γεννήθηκε το 1947 στον Πολύγυρο Χαλκιδικής, όπου και συνεχίζει να ζει μέχρι σήμερα.
Ίσως αργά -έστω και αργά­- αποφάσισε να “εκτεθεί” και να εκθέσει τις σκέψεις του, τους προβληματισμούς του και τα βιώματά του μέσα από την αφήγηση μιας πραγματικής ιστορίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι προέκυψε το μυθιστόρημα “Ο Χωροφύλακας, Βιβλίο Πρώτο”, γιατί ενιαίο έβγαινε πολύ μεγάλο.