Σκιές οδοιπόρων

Στο κέντρο επαρχιακής μεγαλούπολης ένα εγκαταλειμμένο αρχοντόσπιτο, κτισμένο στα χρόνια του μεσοπολέμου αποτελεί μήλον της έριδος. Ο γιος το βλέπει ως ευκαιρία υλοποίησης των επιχειρηματικών του σχεδίων. Ο ηλικιωμένος πατέρας αντιστέκεται στην αντιπαροχή. Όταν θα επιστρέψει ύστερα από πολυετή απουσία στο πατρικό, ο πατέρας θα κατακλυστεί από αναμνήσεις. Μπρος από τα μάτια του σε ένα δυνατό φλας μπακ θα περάσει η οικογενειακή ιστορία σε συνδυασμό με τα γεγονότα του 20ού αιώνα – από τη Μικρασία του εύζωνα πατέρα ως δικά του χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου μέχρι σήμερα. Προπαντός όμως ανεξίτηλη θα προβάλει η μορφή της Αντιγόνης, της πρώτης και παντοτινής αγάπης του πατέρα, η οποία σφράγισε τη ζωή του. Ένα μυθιστόρημα-ποταμός που αποτυπώνει με μια συνειρμική σχεδόν ποιητική γραφή την τραγική διαδρομή μιας γενιάς που, ενώ έκτιζε όνειρα για μια άλλη κοινωνία, στροβιλίστηκε και χάθηκε στη δίνη της Ιστορίας.