Το βαμμένο πέπλο

Η Κίτι Φέιν είναι η ωραία αλλά επιπόλαιη σύζυγος του Γουόλτερ, μικροβιολόγου διορισμένου στο Χονγκ Κονγκ. Ανικανοποίητη από το γάμο της, αρχίζει μια εξωσυζυγική περιπέτεια με τον Τσαρλς Τάουνσεντ, έναν άντρα που βρίσκει γοητευτικό, ελκυστικό και συναρπαστικό. Όταν όμως ο Γουόλτερ ανακαλύπτει την απιστία της, την εκδικείται με έναν περίεργο και φρικτό τρόπο: την υποχρεώνει να τον συνοδεύσει σε μια απομακρυσμένη περιοχή στο εσωτερικό της Κίνας, η οποία μαστίζεται από επιδημία χολέρας. Με θέμα την πνευματική αφύπνιση μιας γυναίκας, το κλασικό βιβλίο του Σόμερσετ προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Έχει μέχρι σήμερα μεταφερθεί τρεις φορές στον κινηματογράφο, με πιο πρόσφατη την ομώνυμη ταινία του 2006, σε σκηνοθεσία Τζον Καράν, με τη Ναόμι Γουότς και τον Έντουαρντ Νόρτον στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

William Somerset Maugham (Συγγραφέας)

Ο Γουίλιαμ Σώμερσετ Μωμ (1874-1965), Άγγλος συγγραφέας από τους δημοφιλέστερους και πιο καλοπληρωμένους της δεκαετίας του 1930, γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τα θεατρικά του έργα και έγινε πασίγνωστος για τα διηγήματά του. Γεννήθηκε στο Παρίσι. Έχασε τους γονείς του σε ηλικία δέκα ετών και μεγάλωσε με έναν συναισθηματικά απόμακρο θείο. Η εμπορική επιτυχία της πρώτης του νουβέλας “Η Λίζα του Λάμπεθ”, που εκδόθηκε το 1897, τον ώθησε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή. Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στον Ερυθρό Σταυρό και αργότερα στη Βρετανική Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών. Ταξίδεψε πολύ, μεταξύ άλλων στην Ινδία και στη Νοτιοανατολική Ασία. Τα ταξίδια του εμπλούτισαν τα διηγήματά του και τα μυθιστορήματά του, αλλά και τα καθαρά ταξιδιωτικά του έργα. Από τα μυθιστορήματα, τα σημαντικότερα είναι η “Ανθρώπινη δουλεία” (1945), το “Φεγγάρι και οι έξι πένες” (1919) και η “Κόψη του ξυραφιού” (1945). Από τα διηγήματά του ξεχωρίζουν αυτά που αναφέρονται στη ζωή των Δυτικών, κυρίως Βρετανών, αποικιοκρατών στην Άπω Ανατολή. Η “Βροχή”, τα “Χνάρια στη ζούγκλα”, ο “Απομακρυσμένος σταθμός”, από τα καλύτερα του είδους τους, εκφράζουν το συναισθηματικό φορτίο των ηρώων τους εξαιτίας της απομόνωσής τους. Ο Μωμ έγραψε σε μια περίοδο κατά την οποία η μοντερνιστική γραφή του William Faulkner, του Thomas Mann, του James Joyce και της Virginia Woolf κέρδιζε συνεχώς έδαφος και υποστηρικτές. Για αυτόν το λόγο τού ασκήθηκε κριτική για το απλό πεζογραφικό του ύφος. Ωστόσο, η μεγάλη απήχηση του έργου του τον καθιστά χαρισματικό και, κατά τούς Times, τον “μοναδικό συγγραφέα της γενιάς του που χάρισε καταξίωση και λάμψη στην αγγλική λογοτεχνία”. Πέθανε στη Νίκαια της Νότιας Γαλλίας το 1965.

 

Τρισεύγενη Παπαϊωάννου (Μεταφραστής)