Το δαχτυλίδι του Ακ Νταγ Μαντέν

«“Ρε συναγωνιστήήή”, ξεστόμισε κάποια στιγμή ένας στρατιώτης ξεχνώντας προς στιγμήν το “ληστοσυμμορίτης”. “Τι θα κάνουμε τώρααα; Θα κοιταζόμαστε σαν τις γάτες ως το πρωίίί; Θα κοκκαλώσουμεεε”. »“Και τι λες να κάνουμεεε;” »“Να μας αφήσετε να μπούμε σε τούτη εδώ την καλύ¬βααα”. »“Δεν ξέρω, να ρωτήσωωω. Αλλά εσείς θα είστε στην καλύβα κι εμείς στο καραούλιιι;” »“Και τι λες να κάνουμεεε;” »“Δεν ξέρωωω. Να μπούμε κι εμείς στην καλύβα. Θα γίνουμε κρούσταλλα ως το πρωί, πατριώτηηη”, είπε ξεχνώντας προς στιγμήν κι αυτός το “ξενόδουλοι μοναρχοφασίστες”. »“Δεν ξέρω, να ρωτήσω, πατριώτηηη”. »“Ρώτα εσύ και ρωτάω κι εγώ”. »Ξέρετε ποια ήταν η κατάληξη, πατριώτες;» τους ρώτησε ο Ιωάννης. Κανένας δεν μίλησε, κανένας δεν ρώτησε. «Αυτή η άγια, η ιερή παγωνιά τούς έκανε να παραμερίσουν ιδεολογίες και ιδεοληψίες, μίση και πεποιθήσεις και να μονιάσουν για ένα βράδυ». Οι σύντροφοι βουβάθηκαν. Ίσως να το είχαν νιώσει κι εκείνοι αυτό, ίσως κάποιοι από αυτούς να ήταν κι εκεί, στη Νιάλα. «Ξέρετε ποιο είναι όμως το ακόμα πιο λυπηρό;» Πάλι κανένας δεν ρώτησε. «Το λυπηρό είναι ότι, αντί την άλλη ημέρα να γυρίσουν αγκαλιασμένοι στην πόλη και να απαιτήσουν να σταματήσει η αλληλοεξόντωση, αυτοί πήραν τα όπλα τους και, αφού ξαναπήραν αποστάσεις, ξεκίνησαν από την αρχή το κυνηγητό τους».

Νίκος Τσώνης (Συγγραφέας)

Ο Νίκος Τσώνης, του Αθανασίου και της Φωτεινής, μεγάλωσε στη Νέα Μάκριση Δομοκού. Τελείωσε το γυμνάσιο και το λύκειο στον Δομοκό. Τελείωσε γιατρός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δεν ορκίστηκε μαζί με τους άλλους τον όρκο του Ιπποκράτη αλλά τον τήρησε αυστηρά. Έκανε δύο επαγγέλματα, του αγρότη και του γιατρού. Η άσβεστη επιθυμία του για μάθηση πολλών και διαφορετικών δεν του επέτρεψε να αφοσιωθεί σε κανένα αντικείμενο ολοκληρωτικά. Ίσως γιατί η αστροφυσική δεν έπεσε στον δρόμο του. Παντρεμένος με τρία παιδιά, εργάζεται ως διευθυντής της ΩΡΛ κλινικής του νοσοκομείου Λαμίας. Η αγάπη του για τον τόπο του τον ώθησε να παλέψει για τα κοινά, μεταξύ άλλων, ως Πρόεδρος της Κοινότητας Νέας Μάκρισης Δομοκού για μια τετραετία, ως Αντινομάρχης Φθιώτιδος για μια διετία και ως βουλευτής στη μαρτυρική διετία 2009-2011. Καθόλου λογοτεχνικός, άρχισε να γράφει κατόπιν προτροπής φίλου του. Τα θανάσιμα αμαρτήματα γι’ αυτόν είναι μόνο δύο, η αχαριστία και η συκοφαντία. Αν και αυτά καμιά φορά απενοχοποιούνται όταν χρησιμοποιούνται για το κοινό καλό. (Πηγή: “Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος”, 2022)