Το πορτρέτο ενός ηγέτη

Υπό μίαν έννοια πρόκειται για πολιτικό φαινόμενο. Περισσότερο από 60 χρόνια στην πρώτη γραμμή. Αμφισβητούμενος, καταγγελλόμενος, λοιδορούμενος, κάποιες φορές συκοφαντούμενος, αλλά απίστευτα ανθεκτικός. Και πάντα πρωταγωνιστής, μαχητής, σημαιοφόρος αγώνων, αταλάντευτα δε πιστός σε δύο απαρασάλευτες ιδέες: του φιλελευθερισμού και του “μητσοτακισμού”. Συγγραφέας προ εικοσιπενταετίας του πολύκροτου, λόγω Αποστασίας, δεύτερου τόμου της βιογραφίας του προέδρου και έκτοτε σταθερός συνομιλητής, πολιτικός “εξομολογητής” και “ανακριτής” του, ο καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος προσπαθεί με το παρόν να σκιαγραφήσει μία προσωπογραφία του Κρητικού ηγέτη (μέσω, δε, αυτής να αποτυπώσει και τα βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής ζωής του τόπου κατά τις σχεδόν επτά δεκαετίες της ενεργού δράσης του). “Ογκώδης”, “τεράστιος”, “άνθρωπος-ορχήστρα”, αλλά και “κυνικός”, “τοπάρχης”, “βολονταριστής χωρίς μέτρο”, “ανίκανος προς αυτοκριτική”, “πάτερ φαμίλιας”, “εγωλάτρης” ή “εγώπληκτος” είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που ο συγγραφέας θεωρεί ότι μπορούν με σχετική ακρίβεια να περιγράψουν το φαινόμενο “Κώστας Μητσοτάκης”. Παράλληλα, βέβαια, δεν παρασιωπώνται αντιθέτως καταβάλλεται προσπάθεια να αναλυθούν ακόμη και από ψυχολογικής πλευράς, οι σχέσεις του Χανιώτη πολιτικού με τις άλλες μεγάλες φυσιογνωμίες της περιόδου, πρωτίστως ασφαλώς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά ακόμη και τον Σοφοκλή Βενιζέλο, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Γεώργιο Ράλλη, τον Κώστα Καραμανλή, τον Αντώνη Σαμαρά κ.ά.