Το χρήμα χορεύει για σένα

Λέμε αυτό τον καιρό ότι ίσως η οικονομική κατάρρευση της χώρας μας μας ωφελήσει -αν δεν μας εξοντώσει. Ίσως ανακαλύψουμε τις απλές αξίες, την ανάγνωση, τη συζήτηση, την ανταλλαγή ιδεών ίσως ανακαλύψουμε ό,τι νομίζουμε πως ξέρουμε κι ό,τι χρησιμοποιήσαμε ως τώρα με λανθασμένο τρόπο. (από τον πρόλογο της Σώτης Τριαντάφυλλου) Αν αυτό το κείμενο φαίνεται τόσο νεανικό, είναι επειδή τονίζει μία από τις αιτίες της αποσυνειδητοποίησής μας: την οπισθοχώρηση του “βιολογικού γένους”, την ανάδειξη του χρήματος ως μοναδικού στόχου, σαγηνευτικού εφόσον, φαινομενικά αν μη τι άλλο, όλα τα μπορεί. Δεν έπρεπε να είναι έτσι: το χρήμα “όλα τα μπορεί”, αλλά δεν μπορεί να παράγει ανθρώπους. Θα έπρεπε λοιπόν να είναι ένα μέσο ανάμεσα σε άλλα. Οπότε, το “βιολογικό γένος” μαραίνεται και, κατά συνέπεια, παρακμάζει η συνείδηση. Η εποχή της παραίτησης ακολουθεί, μιας και ο Μαρξ εγκαινιάζει επίσης μια φιλοσοφία του αλλοτριωμένου σώματος. Το σώμα δεν χορεύει, το χρήμα όμως χορεύει. (από τον πρόλογο του Jean-Pierre Barou)