Φαινομενολογικές ερμηνείες στον Αριστοτέλη

Πρέπει κανείς να φέρει στον νου του ξεκάθαρα τη συγκεκριµένη χρονική στιγµή. Το χειρόγραφο εκπονήθηκε στο τέλος του φθινοπώρου του 1922, χάρη στο αίτηµα που απηύθυνε προς τον Χάιντεγκερ ο Πάουλ Νάτορπ από το Μαρβούργο, µε το οποίο του ζητούσε να καταθέσει ένα υπόµνηµα σχετικά µε το πού βρίσκονταν οι φαινοµενολογικές ερµηνείες στον Αριστοτέλη, πάνω στις οποίες εργαζόταν τότε. Στην πραγµατικότητα, το χειρόγραφο αποτέλεσε την αφορµή για την πρόσκληση προς τον Χάιντεγκερ να αναλάβει καθηγητική έδρα στο Μαρβούργο, µια πρόσκληση που έλαβε χώρα το καλοκαίρι του 1923. Τότε εγώ βρισκόµουν, µόνο για το εαρινό εξάµηνο, στο Φράιµπουργκ κοντά στον Χάιντεγκερ και εκεί εισήχθην για πρώτη φορά από αυτόν σε µια κατανόηση του Αριστοτέλη, η οποία, επειδή ο νεαρός υφηγητής Χάιντεγκερ ήταν φαινοµενολογικά προικισµένος, ξεκίνησε µια αληθινή επανάσταση. Ο Αριστοτέλης άρχισε πραγµατικά να µιλά σε εµάς σε παρόντα χρόνο. (Hans- Georg Gadamer) Η πρόσφατη δηµοσίευση των πρώιµων πανεπιστηµιακών παραδόσεων του Μάρτιν Χάιντεγκερ από τη δεκαετία του ’20 άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για την κατανόηση του µεγάλου Γερµανού στοχαστή. Τόσο οι αναφορές των φοιτητών και ακροατών του, στους οποίους συγκαταλέγονταν οι Hannah Arendt, Hans-Georg Gadamer, Hans Jonas, Herbert Marcuse, Leo Strauss, όσο και του ίδιου του φιλοσόφου στην πρώτη περίοδο της φιλοσοφικής του δραστηριότητας είναι πολυάριθµες, όµως η έκδοση των “Απάντων” του έριξε άπλετο φως σε µια σειρά ζητηµάτων που αφορούν τόσο τη γένεση της ερµηνευτικής φαινοµενολογίας του, όσο και τη θέση του στο φιλοσοφικό γίγνεσθαι των πρώτων δεκαετιών του εικοστού αιώνα. Ιδωµένο σε αυτό το πλαίσιο, το περίφηµο “Υπόµνηµα προς τον Νάτορπ” ή η “Εισαγωγή στον Αριστοτέλη”, όπως είναι ευρέως γνωστό το κείµενο που περιέχεται στον παρόντα τόµο, αποκτά ιδιαίτερη σηµασία, καθώς στόχος του ήταν ευθύς εξαρχής η συνοπτική παρουσίαση της προόδου των φαινοµενολογικών εργασιών του Privatdozent Χάιντεγκερ, όπως επίσης και ο προσδιορισμός του προσεχούς ερευνητικού του προγράμματος.